CD-recensie
© Emanuel Overbeeke, maart 2015
Debussy: Images pour piano I & II - Préludes Boek 2 Hyperion CDA 67920 • 66' • Marc-André Hamelin (piano) |  |
Vooraf: deze cd werd mij toegestuurd als download. Of het ermee te maken heeft of niet, de pianoklank was scherp en ietwat metalig en afgeknepen. De cd als frisby met een mooie toelichting plus informatie over de opname (hopelijk van de Engelse francofiel en Hyperion-auteur Roger Nichols) heb ik nog steeds niet gezien. Of de cd anders klinkt en of de informatie de moeite waard is, kan ik dus nog niet zeggen, wel weet ik dat die metalige en afgeknepen klank perfect aansluit bij het uiterst geremde spel van Hamelin. Zijn techniek is onberispelijk, zijn klankpalet zeer gevarieerd en zijn nadruk op de precieze voordracht van het ritme zeer toe te juichen, maar vanaf het eerste stuk heerst de neiging de vloeiende stroom in de stukken bewust te negeren. Omdat de Images etherischer en hermetischer zijn dan de Préludes, lijkt die aanpak in de Images minder bezwaarlijk, maar zelfs in de zes delen Images hoort men vooral een geremdheid die deze muziek niet past. De muziek mag dan haar diepe geheimen verbergen achter een façade van schoonheid en vloeiende bewegingen, dat is geen reden deze te spelen met een gestaalde nuchterheid die nog het meest op zijn plaats is bij Prokofjev en soms Stravinsky. Die kwaliteit die vloekt met Debussy's muziek, brengt hij niettemin op een niveau dat maar weinigen hem kunnen nadoen. Ondanks die gemengde indruk blijft de cd eerder een voor de openbaarheid vastgelegde rite de passage (zodat zowel Hamelin als zijn toehoorders nu weten dat hij ook iets niet kan) dan een aanvulling van de Debussy-discografie, tenzij men langs verkeerde weg wil weten waaraan een Debussy-vertolking wel moet voldoen. De cd bevestigt twee van mij vooroordelen: Hamelin is op zijn best in stukken die ik nog niet ken; en Debussy's muziek kan gelukkig slechte uitvoeringen uitstekend doorstaan.