CD-recensie
© Basia Jaworski, juni 2023 |
Degene die verantwoordelijk is voor de hoesfoto zou eigenlijk voor de rechtbank gesleept moeten worden. Niet alleen vanwege ‘plagiaat' (de celliste Marie-Elisabeth Hecker is gestileerd naar de beroemde foto van Jacqueline du Pré), maar ook – of misschien voornamelijk – vanwege de schade die de celliste daarmee wordt berokkend. Want of ze het wil of niet, ze wordt op deze manier onverbiddelijk op de 'vergelijkingstafel' naast haar grote voorgangster gelegd en probeer daar dan maar eens uit te ontsnappen! Tegen iconen valt niet te vechten en dat, terwijl Hecker muzikaal genoeg heeft te vertellen. Of ze minder, beter of net zo goed speelt als Du Pré laat ik in het midden, het doet er niet eens toe, het is gewoon anders. De klank van haar cello is wellicht scherper en minder warm dan die van Du Pré, maar haar puntige vertolking is niet alleen pittig maar ook zakelijk en daar is best wel iets voor te zeggen. In het zeer zelden gespeelde (waarom eigenlijk?) Pianokwintet is Hecker zeer in haar element. Het in de zomer van 1918 in Sussex gecomponeerde werk is zeer dramatisch en in zijn grootsheid klinkt het zelfs orkestraal. Hierin kan de celliste, bijgestaan door en viertal voortreffelijke musici, werkelijk uitblinken. Maar de echte hoofdrol is toebedeeld aan de fenomenaal spelende pianist: Martin Helmchen. index |
|