CD-recensie
© Basia Jaworski, juni 2016
|
Aan opnamen van de Lyrische Suite van Alban Berg geen gebrek. Zowel in de versie voor strijkkwartet als bewerkt voor een (kamer)orkest: de keuze is groot. Of het zijn bedoeling was dat het laatste deel, Largo Desolato ook gezongen zou worden is zeer twijfelachtig, maar logisch is het wel.
Het is niet de eerste keer trouwens dat het gedicht van Baudelaire, dé inspiratiebron voor het laatste deel van het kwartet, ook daadwerkelijk wordt gezongen. Het Kronos Quartet en Dawn Upshaw hebben de versie al in 2003 opgenomen, er bestaat ook een opname van Quatuor Diotima met Sandrine Piau. De "Emerson's" echter bieden ons beide versies aan: met en zonder zang.
De beslissing om Berg's Lyrische Suite aan de liederen van Egon Wellesz te koppelen is niet minder dan geniaal. Beide componisten hadden hun opleiding bij Schönberg genoten, die ze behalve de twaalftoonstechniek ook een grote dosis expressionisme had bijgebracht. Iets wat je zeer duidelijk hoort in de cyclus "Sonette der Elisabeth Barrett Browning". De romige, gecultiveerde sopraan van Renée Fleming, én haar maniërisme passen de liederen als een handschoen. Met als resultaat een prachtige kruising van Gustav Klimmt met Max Beckmann. De zeer beeldende en uitdrukkingsvolle uitvoering van het Emerson String Quartet draagt bij aan de totale belevenis. Een must.
index |
|