CD-recensie
© Aart van der Wal, augustus 1997
Schumann: Liebeslied op. 51 nr. 5 - Singet nicht in Trauertönen op. 98a nr. 7, Heiss' mich nicht reden op. 98a nr. 5 - Mignon op. 98a nr. 1 - Nachtlied op. 96 nr. 1.
Schubert: Ganymed, D 544 - Versunken, D 715 - Lied der Mignon, D 877 nr. 4 - Gretchen am Spinnrade, D 118 - Wanderers Nachtlied, D 768 - Suleika I, D 720 - An den Mond, D 296 - Rastlose Liebe, D 138.
Wolf: Blumengruss- Die Spröde - Die Bekehrte - Frühling übers Jahr.
Mozart: Das Veilchen KV 476.
Dawn Upshaw (sopraan), Richard Goode (piano).
Elektra Nonesuch 79317-2 • 53' •
Deze cd met liederen op uitsluitend teksten van Goethe heeft internationaal hoge ogen gegooid en het is duidelijk waarom: Upshaws stralende sopraan kent nauwelijks technische beperkingen en de frisse, onopgesmukte voordracht en perfecte dictie doen de rest. Bovendien begrijpt ze wat ze zingt, vermijdt ze onnodige agogische accenten en maakt ze de fraseringen volledig dienstbaar aan de dichtregels. Verstilling en uitbundigheid, dramatiek en retrospectie gaan bij haar moeiteloos hand in hand. Dat zij voor deze uitgave ook Wanderers Nachtlied koos, vind ik enigszins spijtig, want ik ken echt geen enkele sopraan die de verheven pracht van dit lied ook maar bij benadering gestalte kan geven. Dit is toch bij uitstek het terrein van de bariton. Gretchen am Spinnrade wordt zeer fraai gemodelleerd, al haalt zij zeker niet het niveau van Elly Amelings onnavolgbare vertolking op Harmonia Mundi (de fameuze Schubertiade met o.a. Jörg Demus aan het 'hammerklavier'). Er zijn veel hoogtepunten in deze uitgave te ontdekken, maar ik noem er slechts een paar. Schumanns Mignon is een wonderlijke combinatie van een oneindig droef verlangen en een koortsachtige drang, met schitterend uitgewerkte climaxen en een stralend fortissimo. In Nachtlied is het de diepe rust, de bezonkenheid die treft. Goode is meer dan een begeleider: hij draagt niet alleen de melodische en harmonische bouwstenen aan, maar heeft ook dat essentiële, maar bijzondere gevoel voor timing en kleuring, vorm en inhoud van deze liederen. In Ganymed herinneren de scherp geprofileerde zestienden in de rechter hand aan het openingsdeel van Beethovens Waldsteinsonate. Zowel de staccato en legato basnoten als de perfect gedoseerde sforzati in Rastlose Liebe hoor je zelden zo pregnant gedifferentieerd.