CD-recensie
© Aart van der Wal
Wolf: Italienisches Liederbuch.
Barbara Bonney (sopraan), Hakan Hagegard (bariton), Geoffrey Parsons (piano).
Teldec 9031-72301-2 • 77' •
De mooiste vertolkingen van dit zo facetrijke werk staan voor mij onbetwistbaar op naam van Irmgard Seefried en Elisabeth Schwarzkopf. En natuurlijk ... Fischer-Dieskau. Deze nieuwe uitgave haalt dat niveau niet: er zijn kleine bezwaren, zoals een nogal vlak gezongen Auch kleine Dinge, waarmee het Liederbuch opent, terwijl het laatste lied, Ich hab' in Penna beter door Hagegard gezongen had kunnen worden. De lichtere toets, maar ook de schaduwkanten krijgen iets minder reliëf, al moet worden gezegd dat met name Bonney Bonney haar stem goed weet te kleuren en met een minieme stembuiging, een nauwelijks opvallende frasering of een licht rubato van deze liederen best wel een bijzondere belevenis maakt. Hagegard haalt dit niveau net niet helemaal, omdat hij zich met zijn prachtige timbre meer op klankschoonheid richt dan op het blootleggen van de diepe zielenroerselen van de geliefde. Zelfs in het fortissimo blijft de bariton warm en uiterst welluidend, maar een wat rauwere klank had soms niet misstaan (bijv. in Geselle, woll'n wir uns in Kutten hüllen). Parsons speelt de sterren van de hemel en daarmee is het pleit in die zin beslecht dat dit een uitgave is geworden die men niet zomaar voorbij mag lopen, mede dankzij de voortreffelijke opname. De ze registratie is beter dan zijn voorgangers: de ruimte komt goed mee, de beide stemmen zijn zeer realistisch vastgelegd en bovendien valt er ook nog van een bijzondere fraaie vleugelklank te genieten, met zijn heldere diskant en diepe en brede sonoriteit.