CD-recensie
© Aart van der Wal, september 2021 |
Dankzij een nieuwe generatie accordeonisten heeft het instrument ook in het 'klassieke' domein aan belang gewonnen. Ik denk dan in de eerste plaats aan Viviane Chassot, Vincent van Amsterdam, Teodoro Azellotti, Félicien Brut, Ksenija Sidorova en . Renée Bekkers, die met de violiste Jacobien Rozemond het Duo Rozemond & Bekkers vormt. Op hun website valt onder meer te lezen 'hoe het zo is gekomen':
Vox is tevens de titel van dit nieuwe album dat althans deels naar het gelijknamige programma verwijst. Het uitgangspunt daarbij was dat weinig woorden soms veel zeggen. Vocalise ofwel Vox is van nature een gedicht dat is opgebouwd uit een of twee klinkers en waarin de klank en niet het woord centraal staat. Het woord fungeert daarentegen als puur klankmateriaal, eerder wendbaar en associatief dan primair. Dat is watr in dit rijk geschakeerde en inspirerende programma met deels een joodse achtergrond bijzonder indrukwekkend tot uiting komt. Het is een mix van nieuwe stukken (van Willem Jeths, Gerard Beljon, René Samson, Iván Fischer, Efrem Podgaits en Gorka Hermosa) geworden. Bekende stukken van Stravinsky, Rachmaninov, Satie en Ravel kregen een ander jasje aangemeten. Alleen de bijdragen van Jeths (Portrayal, 2020) en Beljon (Evolutie, 2020) zijn specifiek voor dit duo geschreven, terwijl Salaam we-ja'al bient (2001) van Samson in zijn oorspronkelijke vorm wordt gepresenteerd. Welke redenen eraan ten grondslag hebben gelegen om wat het album betreft af te wijken van het oorspronkelijke zaalprogramma weet ik niet, maar wel dat in deze gemaakte selectie de klankmatige mogelijkheden van viool en accordeon (tevens als combinatie!) bijzonder fraai worden benut. In de 'vocalise' (Rachmaninov is in dit genre misschien wel het meest bekende voorbeeld) is het woord geheel en al ondergeschikt aan de klank: het 'verstaan' is niet van belang of ontbreekt zelfs geheel, en is het zoals gezegd de klank die het associatieve element vormt. Anders dan bij het woord wordt het geheel aan de verbeelding van de toehoorder overgelaten. Dat biedt absoluut meerwaarde in een muzikaal betoog dat al van nature een zo sterke verbintenis met de menselijke stem uitstraalt en daardoor een extra indrukwekkend cachet aan het geheel geeft; waardoor het aanzienlijk meer is dan de som der delen, niet in de laatste plaats dankzij de exquise en aangrijpende vocale bijdrage van Jacobien. Tom Peeters heeft het in het Deventer Penninckshuis (voor mij een nieuwe opnamelocatie) meesterlijk vastgelegd. In het boekje zijn de gezongen teksten keurig afgedrukt en de toelichting van de beide dames mag er zijn. Vox: spiritueel en verrassend! ________________ index |
|