CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2019
Sibelius: Lemminkäinen op. 20 (suite) - Vårsång op. 16 - Belsazars gåstabud (Belshazzars feest) op. 51 (suite) BBC Symphony Orchestra o.l.v. Sakari Oramo |
Met alle waardering voor de Fin Sakari Markus Oramo, chef-dirigent van zowel het BBC Symphony als het Royal Stockholm Philharmonic: zijn visie op de muziek van zijn landgenoot Sibelius is de mijne niet. Ik chargeer het misschien enigszins, want het betekent in dit geval niet veel meer dan dat hij naar mijn gevoel de vergelijking met Sibelius-mastodonten als Paavo Berglund, Colin Davis, Osmo Vänskä en Herbert Blomstedt niet goed kan doorstaan. Maar laat ik ook andere coryfeeën als Thomas Beecham, Adrian Boult, John Barbirolli, Neeme Järvi, Lorin Maazel en Hans Rosbaud(!) daarbij zeker niet vergeten. En dan was er in dat heel verre verleden ook nog Kajanus. Waarmee het lijstje nog niet eens compleet is.
Bij Oramo is sprake van minder expressieve finesse qua sfeertekening, een aspect dat in het werk van Sibelius en met name in zijn op noordelijke sagen en legenden gebaseerde orkestwerken een zeer belangrijke rol speelt. Dit is muziek die bij wijze van spreken smeekt om voluptueuze klankschilderingen, om verbeeldingsvolle gloed en warmte. Oramo is koeler, afstandelijker, al zijn de machtige climaxen ook onder zijn leiding zondermeer indrukwekkend. Duidelijk is wel dat Oramo er bewust voor lijkt te hebben gekozen, want het beeld herhaalt zich consequent in zowel de Lemminkäinen- als in de Belshazzar-suite. Met het orkestspel is niets mis, met de opname evenmin.