CD-recensie

© Aart van der Wal, december 2020

Maze of Pleasures heet het nieuwste album van de Oekraïense componist Maxim Shalygin (1985). De titels van de vijf delen: I. From the other side beyond the mirror; II. Sexual; III. Holy Drill; IV. Seduction; V. Maze of pleasures.

Het werk wordt in het boekje als volgt toegelicht:

‘Maze of Pleasures is an album in which Maxim Shalygan presents a number of electroacoustic works written over 7 years. The album explores the theme of love in all of its manifestations: from tender contemplation of the beloved to wild passion bordering on aggression. Sometimes there is a feeling of flying, and sometimes the music pushes you mechanistically into a chair, sometimes it frightens, and then suddenly fascinates you. The emotions range from seduction to mental insanity, from gentle love to lust, from the extremely quiet and slow to the unbearably painful and screaming loud. The album has a lot of allusions to various genres of electronic music, which are intertwined together in a completely new multi-layered sound and form. In the first four tracks Shalygin also appears as a performer of the vocal part. A very complex vocal part in the fifth track is brilliantly performed by soprano Viktoriia Vitrenko.'

Daar moest ik het mee doen. In het boekje zijn de gekermde, geschreeuwde, gefluisterde en gezongen teksten (de stem van componist Maxim Shalygin en in het slotdeel de vocalisen van sopraan Viktoriia Vitrenko) niet afgedrukt, maar dat zal ook de bedoeling niet zijn geweest, want het merendeel ervan lijkt doelbewust onverstaanbaar binnen het kakofonische harnas van deze elektronische trucendoos.

Ik heb nog even op de site van Donemus rondgeneusd, dat het werk van Shalygam uitgeeft, maar dat heeft wat Maze of Pleasures betreft althans bij mij geen compleet beeld opgeleverd. Het uitgevershuis heeft op zijn site tot heden twee versies gepubliceerd: de eerste is voor (spreek)stem, e-drum en tape, uitgavenr. 20508 en de tweede voor (spreek)stem en tape, uitgavenr. 20509, met een total speelduur van 34 minuten. Hoe het met de rest zit (het stuk neemt in totaal 53'35” minuten in beslag) weet ik niet. De hierboven geciteerde toelichting maakte me evenmin wijzer, maar meer informatie bleek helaas niet voorhanden.

De opdracht werd gegeven door ‘Mixed Sound Personnel' met steun van het Fonds Podiumkunsten. De première vond plaats op 18 december 2019 in de Alt-Katholische Kirche Sankt-Katharina in Stuttgart.

Hoe Maze of Pleasures als geheel moet worden gepositioneerd weet ik werkelijk niet, maar wel dat het door de componist is ingedeeld onder Experimental Electronic, Industrial, Ambient, Dubstep, Songs, Dance music.

Hoewel het knap in elkaar is gestoken, heb ik desondanks nauwelijks voor mij levensvatbare associaties tussen muziek en titel kunnen ontdekken (als de titels waren weggelaten, had ik net zo in het duister getast). Dat geldt ook voor het slotdeel, waarin de Russische sopraan Viktoriia Vitrenko zich in deze hellevaart van opdringerige en complexe elektronische klanken niet van de wijs heeft laten brengen (tenzij - evenmin een geringe prestatie - ze haar partij apart heeft ingezongen en dat die vervolgens met de elektronica werd gemixt). Wat uiteraard niet wil zeggen dat dit voor u eveneens geldt. Enfin, op o.a. Spotify kunt u desgewenst de proef op de som nemen.

index