CD-recensie
© Aart van der Wal, december 2011
 |
Schumann - de complete werken voor pianotrio
Pianotrio nr. 1 in d, op. 63 - nr. 2 in F, op. 80 - nr. 3 in g, op. 110 - 6 Etuden in kanonischer Form op. 56 (bewerking voor pianotrio door Theodor Kirchner) - Fantasiestücke op. 88
Leif Ove Andsnes (piano), Christian Tetzlaff (viool), Tanja Tetzlaff (cello)
EMI Classics 0 94180 2 • 76' + 47' • (2 cd's)
Een gelegenheidstrio, jazeker, maar dan wel een dat volmaakt op elkaar is ingespeeld. Er valt geen steek, niet in het samenspel, niet in de toonvorming noch in frasering, ritmiek en dynamiek. En alles staat letterlijk recht onder elkaar. Kortom, zowel horizontaal (melodie) als verticaal (harmonie) valt er op deze vertolkingen niets af te dingen. Bovendien is het pure luxe om Schumanns complete oeuvre voor pianotrio zo rijk geschakeerd op twee cd's bij elkaar te hebben.
Wie draagt hier de grootste zegenpalm weg? Andsnes is in ieder geval onbetwist een van de grootste Schumann-interpreten. Maar vlak broer en zus Tetzlaff niet uit, die dit programma op het lijf geschreven lijkt en zich in ook in de complexe textuur van deze stukken als de spreekwoordelijke vis in het water voelen. De uitkomst kan niet anders zijn dan perfect samenspel vol gloed en kleur, waarbij zelfs een ensemble als het Beaux Arts Trio verbleekt. Maar ook het terecht veelgeroemde Florestan Trio verliest op punten van deze nieuwste uitgave want pianiste Susan Tomes is nu eenmaal geen Leif Ove Andsnes, hoe talentvol ze ook is.
De pure schoonheid die van het spel van Andsnes en de Tetzlaffs afstraalt is niet alleen een kwestie van klankesthetiek, maar werkt ook onmiskenbaar door in de vertolkingen zelf, die daardoor nog aan noblesse winnen, ondanks de stevig aangezette dramatiek. Wie zo boven de materie staat kan de expressieve diepte bereiken waar deze muziek van de eerste tot de laatste noot om vraagt, nee om sméékt. Als interpretatieve en klankmatige rijkdom een naam heeft, dan is het wel in de namen van dit trio. Als er zo perfect wordt gespeeld, wordt het dan nooit saai? In dit geval in ieder geval niet. Men zou hoogstens kunnen zeggen dat heel incidenteel het verlangen naar een rondborstiger, zo niet wat ruwere aanpak de kop opsteekt.
Een apart compliment voor de gloedvolle opname die dit formidabele spel tot in de kleinste details laat meebeleven. De sterren moeten héél goed hebben gestaan in september 2009 en mei 2010 in de Østre Fredrikstad Kirke in Gamlebyen, in het Noorse Fredrikstad!