CD-recensie
© Aart van der Wal
Schumann: Humoreske in bes, op. 20 - Kinderszenen, op. 15 - Kreisleriana, op. 16.
Radu Lupu (piano). Decca 440496-2 • 75' •
De in 1839 gecomponeerde en naar een gestructureerde fantasie tenderende Humoreske (wat een misleidende titel!) is misschien welSchumanns grilligste, meest groteske pianowerk. De sterk ironiserende en soms uiterst melancholieke stemming krijgt onder de handen van Lupu spookachtige dimensies in een werkelijk formidabele vertolking, die de indruk maakt gedurende een lange periode te zijn gerijpt, zonder dat dit ten koste gaat van de bijna improvisatorische spontaniteit. Kreisleriana ontstond een jaar eerder, geïnspireerd door E.T.A. Hoffmanns creatie van de ongelukkige Kapellmeister Johannes Kreisler, die als muzikale Don Quichote vertroosting zoekt bij de piano. Ook in dit werk legt Lupu feilloos de wanhopig desolate, maar ook de berustende en weer herwonnen krachten die in deze 'Phantasien' schuilen, bloot. Dat de articulatie incidendeel een fractie duidelijker had kunnen zijn, ligt zowel aan het soms bijna roekeloos hoge speeltempo als aan de niet tot in alle details getekende opname (op. 16: sehr rasch). De Kinderszenen worden lucide geëtaleerd, met een ook bij de hogere tempi opmerkelijke, zelfs serene rust die weldadig aandoet. De onmiskenbare Steinway-klank heeft in de discant een wat harpachtig karakter en de bas mist pregnantie en is enigszins aan de wollige kant. Alles echter afwegende is dit een van de boeiendste Schumann-uitgaven die ik sinds lange tijd heb gehoord.