CD-recensie

 

© 2004 Aart van der Wal

 

Schumann: Fantasie in C, op. 17 - Toccata in C, op. 7.

Beethoven: Pianosonates nr. 13 in Es, op. 27 nr. 1 - nr. 14 in cis, op. 27 nr. 2 (Mondschein).

Eugene Mursky (piano).

Hänssler 98.178 • 67' •


Mursky heeft goed naar zijn voorgangers en tijdgenoten geluisterd, maar dat betekent in dit geval dat de eigen inzichten nog duidelijk moeten rijpen. Gelet op zijn jeugdige voorkomen op de foto (Hänssler vond het blijkbaar niet nodig om het geboortejaar te vermelden) lijkt hij daarvoor echter nog alle tijd te hebben. Mijn eerste kennismaking met deze uit Tasjkent afkomstige pianist viel door de bank genomen zeker niet tegen: een uitstekende technische afwerking gaat gepaard met een goed gevoel voor vorm en inhoud. Hij weet ook bij minder hecht geconcipieerde werken (fantasie) de fragmentarische elementen zo uit te buiten dat toch een vloeiende betoogtrant ontstaat. De beide Beethoven-sonates klinken eerder degelijk dan bevlogen. Vandaag de dag is er echt veel méér nodig om in de buurt van de top te komen en te blijven. Het wemelt van de goede pianisten en je hebt tegenwoordig minstens enige kruiwagens van gewicht en concoursen onder een goed gesternte nodig om er doorhéén te komen.
hoewel het erop lijkt dat deze cd (mede) werd gesponsord door pianofabrikant Sauter, heeft Mursky het met deze Sauter-vleugel niet echt getroffen. De klank is althans hard en in de luide passage niet minder dan genadeloos, terwijl het dempermechanisme hier en daar voor een ongewenste naklank zorgt. Ook is dit weer de zoveelste vleugel met een werphengel net onder de snaren. De bas is kort en droog, maar kan ook enige groezeligheid in het contraoctaaf niet worden ontzegd, waarbij de balans tussen laag, midden en discant nog voor verbetering vatbaar was geweest.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links