Goerne Schubert Edition I 'Sehnsucht'

Fahrt zum Hades D 526 - Freiwilliges Versinken D 700 - Das Weinen D 926 - Des Fischers Liebesglück D 933 - Der Winterabend D 938 - Memonen D 541 - Lieder eines Schiffers an die Dioskuren D 360 - Der Schiffer D 536 - Sehnsucht D 636 - Der Jüngling am Bache D 638 - An Emma D 113 - Der Pilgrim D 794 - Gruppe aus dem Tartarus D 583 - Hoffnung D 295 - Grenzen der Menschheit D 716.

Matthias Goerne (bariton), Elisabeth Leonskaja (piano).

Harmonia Mundi HMC 901988 • 65' •

---

De Duitse bariton Matthias Goerne (1967) (hij studeerde bij Hans-Joachim Beyer, Dietrich Fischer-Dieskau en Elisabeth Schwarzkopf) gaat voor Harmonia Mundi een groot aantal Schubert-liederen opnemen. Het project zal enige jaren in beslag nemen en tien albums omvatten, waarvan de eerste onlangs werd gelanceerd.

Deze eerste uitgave, met de pianiste Elisabeth Leonskaja (andere begeleiders in de toekomst zijn Helmut Deutsch, Christoph Eschenbach, Ingo Metzmacher en Eric Schneider), is al meteen een schot in de roos. Het expressiepalet van deze bariton is imponerend, dictie en articulatie zijn van het hoogste niveau en zijn door de jaren heen vergaarde diepere inzichten in Schuberts liederen werpen in dit recital buitengewoon rijpe vruchten af. Dan zijn er die zo essentiële eigenschappen als natuurlijke frisheid en charme, die door subtiele inkleuring subliem gestalte krijgen. Het bezwaar tegen de baritonstem in een repertoire dat voor de tenor is gecomponeerd valt door Goernes smaakvolle benadering volkomen weg. Hij mag dan bij Fischer-Dieskau hebben gestudeerd, diens maniërismen heeft hij in ieder geval niet overgenomen. Geen overdrijving, geen larmoyante aanzetten, geen neurotische uithalen. Hier scherpt de uitwaaierende somberheid en het contemplatieve karakter van de teksten de geest, de bittere beelden zijn huiveringwekkend realistisch, de alom aanwezige natuur hult zich in schoonheid en weerbarstigheid, de lyriek stroomt onbekommerd. De vrije ritmische en dynamische behandeling doet geen afbreuk aan de fraseringen, maar brengt het sombere, melancholieke karakter van deze liederen wel onmiskenbaar dichtbij, mede geholpen door een superieur legato. Door de afgewogen opbouw van iedere lied wordt de kern ervan geraakt en maakt Goerne de toehoorder overtuigend deelgenoot van de sterke onderhuidse spanningen in het discours, nog versterkt door de vele harmoniewisselingen die Schubert in deze liederen heeft ingevlochten.

Dit is een van de meest succesvolle liedrecitals van de afgelopen tijd, wat mede op het conto van Leonskaja mag worden geschreven, want zij ziet haar rol bepaald niet als functioneel ondersteunend. Integendeel, haar bijdragen zijn voor Goerne uiterst stimulerend, zij neemt hem bijna letterlijk aan de hand bij zijn tot het uiterste gaande expressieve verkenningen (zoals in Gruppe aus dem Tartarus en Grenzen der Menschheit). De opname draagt er zeker nog aan bij, want die is gewoon levensecht, met een apart compliment voor de prachtige pianobas.

Een kleine fout in de liedtitels: Grenzen der Menschenheit moet uiteraard zijn Grenzen der Menschheit.