CD-recensie

 

© Aart van der Wal, januari 2019

 

Saint-Saëns: Trois tableaux symphoniques d'après La foi op. 130 - Bacchanale op. 47 (uit Samson et Dalila) - Symfonie nr. 3 in c, op. 78 (Orgelsymfonie)*

Paul Jacobs* (orgel), Utah Symphony o.l.v. Thierry Fischer
Hyperion CDA68201 • 75' •
Live-opname: 1-2 december 2017, Abravanel Hall, Salt Lake City (VS)

 

Een spetterende uitvoering van Saint-Saëns 'Orgelsymfonie' lijkt mij althans voor een goede dirigent geen al te grote heksentoer. Het is een van de weinige werken van deze in de Franse Romantiek wortelende componist, waarin pakkende thema's worden gevolgd door net zo pakkend, met zeer gelukkige en geïnspireerde hand uitgewerkt vervolgparcours. Het is zo'n stuk waarin alles perfect op zijn plaats valt, maar toch vol zit met verrassingen. Zoals we dit ook aantreffen in het Tweede pianoconcert en, misschien wel het beroemdst van alle, het verbeeldingsvol gecomponeerde Carnaval der dieren. Het zijn naar mijn smaak enige van de weinige witte raven in een door de bank genomen nogal slaapverwerkend oeuvre.

Geen wonder dus dat de gepokte en gemazelde dirigent Thierry Fischer een zeer fraaie uitvoering van de 'Orgelsymfonie' leidt. Het staat voortdurend bol van de spanning en suspense, maar ook lyriek, gehuld in een tot in de puntjes afgewerkt, met warme gloed omgeven orkestraal gewaad. Of Abravanel Hall (vernoemd naar Maurice Abravanel, de dirigent die maar liefst dertig jaar lang, van 1947 tot 1977, aan het hoofd stond van het Utah Symphony) over een orgel beschikt weet ik niet. Op het internet kon ik ook na lang zoeken er niets van ontdekken. Als het er niet is, is dat echter zo bijzonder niet, want veel concertzalen moeten het zonder deze ware koning der instrumenten stellen. In het geval van de 'Orgelsymfonie' is het dan een kwestie van opnametechnisch kunst- en vliegwerk met als hoogste streven dat de luisteraar er niets van merkt. Dat laatste kunnen de technici op hun conto bijschrijven.

In de wetenschap dat er al zoveel uitvoeringen van de 'Orgelsymfonie' zijn uitgebracht, keek ik vooral uit naar de drie 'geloofstableaus' op. 130, maar dat viel in deze uitvoering behoorlijk tegen. Het was voor Saint-Saëns blijkbaar toch al een routineklus, maar dat gold blijkbaar ook voor Fischer, want hij werd er zo te horen niet echt sterk door geïnspireerd. Was het anders geweest, dan had hij het stuk misschien boven zichzelf uit kunnen tillen. Een beeld dat zich ook opdringt bij het veel bekendere 'Bacchanale' uit de derde akte van de opera Samson et Dalila. Fischer dirigeert zeer nauwkeurig, maar met een dusdanig overheersende nuchterheid dat het exotische karakter van het stuk vrijwel verloren is gegaan.
Dit is een live-opname waarvan ik niet weet of er achteraf alsnog stevig aan is gesleuteld (het is ongetwijfeld samengesteld uit de twee concerten, op 1 en 2 december 2017), maar dat het buitengewoon verzorgd klinkt staat als een paal boven water. Jammer dat de live-sfeer zich niet heeft vertaald naar het daarbij behorende applaus.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links