CD-recensie

 

© Aart van der Wal, februari 2018

 

Rachmaninov: Pianoconcert nr. 2 in c, op. 18 - nr. 3 in d, op. 30

Yevgeny Sudbin (piano), BBC Symphony Orchestra o.l.v. Sakari Oramo
BIS-2338 • 75' • (sacd)
Opname: februari 2017, BBC Maida Vale Studios, Londen

 

Discografisch tot op het bot afgekloven, deze beide pianoconcerten van Rachmaninov. Dat zegt meer over de muziek dan over de vele vertolkingen die er van bestaan. Dat de nummers 2 en 3 aanzienlijk populairder zijn dan de nummers 1 en 4 ligt overigens niet aan de componist, maar aan ons: we zwelgen graag in een zo intens mogelijke, romantische gloed in een wereld die veel te bieden heeft behalve dat. Dat kwaliteit en populariteit overigens weinig met elkaar van doen hebben is een waarheid als een koe. Dat geldt zowel binnen als buiten de vele genres waaraan de westerse muziek rijk is. Het heeft geen zin daarover uitvoerig te filosoferen. Het is zoals het is en daarmee basta.

Goed, opnieuw dus de presentatie van twee paradepaarden uit de laatromantische stal in vertolkingen die zowel van de kant van de pianist als van het orkest veel warmte, lyriek, levendig ingekleurde expressie en een fraai gelaagd dynamisch discours opleveren. Maar er is meer, zoals fraseringen om door een ringetje te halen, fraai afgewogen rubati en accelerandi en een toucher dat de meest fijnzinnige en kleurrijke exploraties mogelijk maakt. Maar er is ook een duidelijke hang naar avontuur te bespeuren, alsof pianist en dirigent deze muziek voor het eerst hebben ontdekt en dat ook als zodanig willen verkondigen. Dat kan natuurlijk alleen als er veel technisch en verbeeldingsvol potentieel in huis is. Daarover bestaat geen enkele twijfel: hier wordt een fenomenale Rachmaninov neergezet, zij het wat het 'grote gebaar' betreft iets minder ruimhartig (pretentieus is hier misschien een beter begrip) dan we dat van een Volodos gewend zijn, maar misschien juist daardoor is het beeld dat ons wordt voorgehouden nog des te indrukwekkender. Ook na meerdere malen beluisteren zijn dit uitvoeringen waaruit zich toch weer nieuwe details losmaken (ook die in de houtblazers horen daar uitdrukkelijk bij!) en dat is toch echt een van de kernpunten die er in een vertolking toe doen.

Sudbin (in 1980 in Rusland geboren, maar al sinds 1997 inwoner van Londen) mag zich op een bijzonder succesvolle internationale carrière verheugen, waar dan nog de vele plaatopnamen voor het Zweedse label BIS bijkomen. De Finse dirigent Sakari Oramo (1965) kent u misschien onder meer van de BBC Proms, want hij is sinds 2013 de chef-dirigent van het BBC Symphony Orchestra. Het is de zeer gelukkige combinatie van pianist, dirigent en orkest die in deze beide concerten interpretatief goud oplevert. Hoe kan het ook anders, want tussen de muzikale opvattingen van pianist en dirigent zit geen enkel streep licht. Dat uit zich ook in de hier bereikte, strikte helderheid en de geëtaleerde logica in de uitgewerkte structuur van de beide werken. Dat wil bij andere interpretaties nogal eens een rommeltje worden, alsof er een groezelige deken over wordt gelegd. Daar is hier geen sprake van, integendeel. Wat ook helpt is dat er niet wordt gezwijmeld of de muziek agogisch de wacht wordt aangezegd. Een schoolvoorbeeld van die 'no nonsense' maar wel degelijk diep doorleefde benadering straalde mij in het adagio sostenuto van het Tweede pianoconcert tegemoet. Sudbin laat de noten spreken, Oramo en het orkest volgen hem daarbij of op de voet, of gaan hem daarin vooruit. Virtuositeit is geen doel maar middel, de partituur staat centraal. Het leverde al met al een gesublimeerde Rachmaninov op. BIS heeft de grote Steinway D en het daarmee samenspannende orkest met meesterhand vastgelegd. Er valt niets meer te wensen!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links