Hommage à Poulenc

Taffanel: Andante Pastoral - Scherzettino (1907).

Koechlin: Fluitsonate op. 52 (1913).

Poulenc: Fluitsonate (1957).

Visman: Melodie (2004).

Dutilleux: Sonatine voor fluit (1943).

Honegger: Dans de la chèvre (1921).

Bus: Cherchez l'orange (2003)

Tailleferre: Forlane (1972).

Kattenburg: Fluitsonate op. 5 (1917).

Abbie de Quant (fluit), Elizabeth van Malde (piano).

Fineline Classical FL 72410 • 73' •

---

Abbie de Quant behoort zonder enige twijfel tot een van de groten die onze vaderlandse muziekcultuur heeft voortgebracht. Zij is niet alleen een ware grootmeester op haar instrument, de fluit, maar bovendien een avontuurlijk ingestelde musicus die al vijftien jaar haar publiek met een eigen serie in de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw tot vervoering brengt. Dan was ze al meer dan drie decennia een geïnspireerde docent aan het conservatorium in Utrecht en is zij nog steeds verbonden aan het Amsterdamse conservatorium. Zij was en is ook een ware inspirator voor meerdere componisten, waaronder Jo van Booren, Jan Bus, Otto Ketting, Ton de Leeuw, Theo Loevendie, Joep Straesser en Chiel Meijering.

Abbie's benadering van de muziek is verre van conventioneel en traditioneel, en zij overschrijdt graag grenzen, die van het publiek soms best wel enige aanpassing verlangt. Zij excelleert in haar vakgebied, maar ze doet veel meer dan alleen maar 'mooi fluitspelen'. Haar programma's zijn vaak ware evenementen vol spanning en avontuur, waarin ook buitenmuzikale grenzen worden verkend en allerhande kunstuitingen aan bod komen, variërende van gedichten en beeldende kunst tot mime.

Geen platgetreden paden dus, maar steeds weer die zoektocht naar nieuwe expressieve mogelijkheden. Nooit routineus of saai en wars van gemakkelijk publiek succes heeft Abbie de Quant in het Nederlandse muziekleven, maar ook daarbuiten belangrijke sporen getrokken.

Deze cd is daarvan een in alle opzichten subliem voorbeeld. Abbie breekt weer de zoveelste lans voor de eigentijdse muziek en dat doet ze met behulp van een fabelachtige techniek, die dan 'gewoon' in dienst staat van wat ik dan maar de hoogst bereikbare, intellectuele expressie noem. Want hier horen we wat een musicus van formaat vermag, die ook nog een diepgaand inzicht in de materie te bieden heeft. Virtuositeit en instrumentale schittering zijn geen doel op zich, maar 'slechts' onderdeel van die intens-muzikale beeldvorming die de toehoorder in zijn greep houdt. Het is allemaal zo natuurlijk dat het bijna vanzelfsprekend is. De samenwerking met Elizabeth van Malde is ideaal en dat levert al met al een uitgave op die naast groot respect ook diepe ontroering afdwingt.

De door Bert van Dijk in juli 2006 gemaakte opname in de Toonzaal in Den Bosch is helder en warm, met talloze prachtige details. Mits op het juiste niveau afgespeeld, staan Abbie en haar partner bijna levensecht in de kamer. Indrukwekkende muziek ook voor in de late uurtjes, als de wereld is uitgeraasd.