CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2002
Nietzsche: Mein Platz vor der Tür - Aus der Jugendzeit - Da geht ein Bach - Das zerbrochene Ringlein - Wie sich Rebenranken schwingen - Beschwörung - Nachklang einer Sylvesternacht - Nachspiel - Ständchen - Unendlich - Verwelkt - Ungewitter - Gern und gerner - Das Kind an die erloschene Kerze - Es winkt und neigt sich - Junge Fischerin - Gebet an das Leben - Manfred-Meditation.
Dietrich Fischer-Dieskau (Bariton), Aribert Reimann en Elmar Budde (piano).
Philips 426863-2 • 62' •
Deze uitgave omvat vijftien liederen, één melodrama (Das zerbrochene Ringlein) en twee stukken voor piano vierhandig (Nachklang einer Sylvesternacht en Manfred-Meditation). Onder de dichters vinden we o.a. Rückert, Eichendorff, Andreas-Salomé én Nietzsche (Junge Fischerin en waarschijnlijk ook Es winkt und neigt sich).
Friedrich Nietzsche (1844-1900) als componist roept bij mij met grote regelmaat verveling op: het melodische verloop is van de langdradige soort en soms apert onlogisch, de harmonische onderbouw is nogal eens uitgesproken knullig of gezocht (Nachklang einer Sylvesternacht kan in dit verband best als schoolvoorbeeld dienen) en de opbouw van de liederen houdt geen gelijke tred met de dramatische ontwikkeling van de dichtregels. Duidelijk wordt ook dat de componist menigmaal de vocale lijnen achter de piano heeft vormgegeven, wat een zekere vocale hoekigheid tot gevolg heeft. Nietzsche borduurt verder voort op hoogromantische stereotiepen, of strooit hij kwistig halve-toonsafstanden rond die een sterke, onderling verbindende logica missen. Fischer-Dieskau doet zijn best om er toch nog meesterwerken van te maken, maar zijn stem is in het hogere register wel érg dun en veel minder trefzeker geworden (de opnamen dateren uit '89 en '93). In het cd-boekje wordt door Roger Hollinrake hoog opgegeven van Nietzsches economische en geconcentreerde componeertrant, maar ik vind dat onzin. Dit programma munt nu juist uit door overbodige noten...