![]() CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2013
|
De Japanse pianiste Momo Kodama: wereldklasse! Ze werd geboren in Osaka, maar groeide op in Frankrijk, wat al zo het een en ander tenminste enigszins verklaart. Zij paart grote virtuositeit aan een groot inzicht in deze partituren die onder haar handen flonkeren als kristallen. Nee, ik loop niet weg met Takemitsu’s nogal gestaag neervallende regendruppels in Rain Tree Sketch (dat deed Chopin toch stukken beter) en al evenmin met die druk kwetterende vogeltjes in Messiaens La fauvette des jardins (met meer dan een halfuur duurt dit stuk, gezien het geringe soortelijk gewicht ervan, véél te lang: Messiaen had een voorbeeld aan zijn Japanse collega kunnen nemen, die na nog geen vier minuten de regen gelukkig laat ophouden), maar Ravels Miroirs! Wow! Miroirs maakt trouwens op slag duidelijk (al in de eerste maten van Noctuelles) dat Messiaen soms heel saai kon componeren. Wat dat betreft is dit geen volmaakt samengesteld programma voor een recital! Beginnen met de toverkleuren van Ravel, vervolgens naar de grauwsluiers van Takemitsu en eindigen met zware basakkoorden die opklimmen naar Messiaens kwetterende tuinfluiter in de helle discant van de piano. Wat dat betreft had ik deze meesterpianiste (want dat is zij) liever in een boeiender programma gehoord. Maar: Miroirs alleen al is de aanschaf dubbel en dwars waard. Maar afgezien daarvan: eindelijk weer eens een pianist(e) die ondanks de vele regendruppels en al dat gekwetter toch maar mooi progressief heeft willen uitpakken, en dat ECM er vierkant achter is gaan staan. In dat saaie veld van de zoveelste Beethoven- of Schubert-sonate is dit een ware verademing. Laat ik er dan gelijk aan toevoegen dat ECM aan de lopende band de beste piano-opnamen van alle mij bekende labels presenteert. Sterker nog, daar kan niemand anders tegenop. index |
|