CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2023
Mendelssohn: Strijkkwartet in Es (1823) - nr. 5 in Es, op. 44 nr. 3 Consone Quartet: Agata Daraškaitė, Magdalena Loth-Hill, Elitsa Bogdanova, |
Dat het Consone Quartet op ‘period instruments' speelt is nooit te versmaden, maar belangrijker is natuurlijk het uitvoeringsniveau, zowel in technisch als in interpretatief opzicht. Dit in 2016 uit voormalige studenten van het conservatorium van het Franse Ambronay samengestelde ensemble stelt ook wat dit betreft bepaald niet teleur. Ik hoorde het al eerder, toen het in maart van dit jaar optrad in het Londense Wigmore Hall in een Haydn-Mendelssohn-Schumann programma dat geen pauze kende en niet meer dan ongeveer een uur in beslag nam. Wat mij betreft qua tijdsduur te kort, en vooral omdat het geweldige spel van het Consone gewoon om méér vroeg.
Ik zou bijna hetzelfde willen zeggen van deze cd, want die duurt helaas net nog geen uur, terwijl er ruimte was geweest voor nog eens twintig minuten héérlijke muziek in een ongetwijfeld met evenveel esprit vervulde uitvoering.
Het Consone kan zich speltechnisch bij de top scharen, maar ook wat de muzikaal-inhoudelijke kant betreft toont het de volkomen rijpheid die deze beide Mendelssohn-kwartetten (het kwartet uit 1823 is een uitgesproken jeugdwerk dat het zonder opusnummer moet stellen - Mendelssohn was toen pas 14 - en nog sterk onder invloed staat van de Weense Klassiek, maar daardoor niet minder aantrekkelijk is) in een werkelijk subliem expressief licht zet, nog versterkt door de schitterende opname. Wat bovendien treft is de vrijheid die de individuele leden van het ensemble zich in deze beide werken hebben toegemeten, terwijl het toch van begin tot eind toch sluit als een bus: die minuscule maar wel kostelijke vertragingen en versnellingen, naast de moed tot het portamento, twee aspecten die in zoveel andere vertolkingen (vrijwel) compleet uitgestorven zijn ten gunste (wat heet...) van de nagestreefde strakheid. En wat een klankfeest is dit!