CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2012
 |
Young Hearts on Fire
Mendelssohn: Symfonie voor strijkers nr. 10 in b
Korngold: Strijksextet nr. 10 in D
Rossini: Sonata a quattro nr. 6 in D
EnsembleCaméléon
Challenge Classics CC72368 • 60' •
Het klinkt zéér Spaans, maar het EnsembleCaméléon (waarom wordt het eigenlijk aan elkaar geschreven?) is zo Hollands als Hollands maar kan zijn: Sonja van Beek en Joris van Rijn (viool), Joël Waterman en Joost Keijzer (altviool), Johan van Iersel en Floris Mijnders (cello), en als (heel belangrijke!) hekkensluiter de contrabassist Wilmar de Visser. Ze spelen allemaal in Nederlandse symfonieorkesten: onlangs zag en hoorde ik nog Floris Mijnders zijn meesterlijke soli spelen als lid van het Rotterdams Philharmonisch in Bachs onvolprezen Weihnachtsoratorium in de Rotterdamse Doelen onder Richard Egarr.
Opgericht in 2002 onderscheidt het zevenkoppige ensemble zich in zijn originele en menigmaal ook gedurfde programmering (cross-overs worden niet geschuwd!) en is het er alles aan gelegen om vastgeroeste structuren los te weken, levenloze tradities om zeep te helpen en nieuwe grond te ontginnen. Zelfs theaterproducties met daarin een belangrijke rol voor de kamermuziek worden op poten gezet, zoals Beethovens Die Geschöpfe des Prometheus op teksten van Ilja Leonard Pfeijffer. Maar er is ook aandacht voor de (aller)nieuwste muziek, zoals blijkt uit (overigens ook gehonoreerde) compositieopdrachten aan componisten als Cornelis de Bondt, Theo Loevendie, Guus Janssen, Maarten Altena, Johan de Mey, Thom Willems, Peter Adriaansz, Ron Ford, Simon Burgers, Edward Mebius, Arne Werkman, en in eigen huis Joël Waterman.
Op deze cd twee bekende stukken van de jeugdige Mendelssohn en de al even jeugdige Rossini, met daartussen het veel minder bekende, klagende Strijksextet van Erich Korngold uit 1914 (met het door merg en been gaande Adagio dat hier indrukwekkend wordt vertolkt) die toen - je houdt het niet voor mogelijk - pas zeventien was Young Hearts on Fire betekent in dit geval dat een nog jong ensemble in 'dialooge' gaan met al even jonge componisten. Het is een dialoog geworden die uitsluitend rijpe vruchten afwerpt: het Caméléon speelt deze werken vol elan en met grote overtuigingskracht, met bovendien veel gevoel voor de expressieve kanten van deze muziek, dit alles ingekaderd in een technisch raffinement om u tegen te zeggen. Andere ensembles mogen dan zo'n Strijkerssonate van Rossini nog iets puntiger aanpakken, maar dat is minder een kwestie van techniek en meer van opvatting.
De opname werd in mei van 2010 gemaakt in MCO Studio 1 en is zowel warm als helder, met een aparte waardering voor de zorgvuldig vastgelegde contrabas die héérlijk zoeft en knort, met een net goed gedoseerd pizzicato. Een fraaie productie van uitsluitend Nederlandse bodem! Dat de toelichting ook in het Nederlands is afgedrukt vraagt om een extra waardering. Wel een klein puntje van kritiek: waarom wel de toonsoort van het Strijksextet en niet van de overige twee stukken vermeld?