CD-recensie

© Aart van der Wal, juni 2016

Eind vorig jaar zat het het symfonieorkest uit het Amerikaanse Fort Worth bepaald niet mee. Een belangrijke Europese tournee viel zomaar in het water en alsof dat nog niet genoeg was waren er lastige salarisbesprekingen en was het niet allemaal koek en ei in de bestuurskamers. Begin dit jaar moesten de zorgen echter opzij worden gezet voor live-opnamen door de Amerikaanse tak van Harmonia Mundi. Zeker geen gemakkelijk repertoire, het Concert voor orkest van Witold Lutoslawski en de door Arnold Schönberg vervaardigde orkestversie van het Eerste pianokwartet in g, op. 25 van zijn grote voorbeeld Johannes Brahms. Het was aan de Peruaanse dirigent Miguel Harth-Bedoya, zowel in Amerika als op de internationale concertpodia een rising star, om ondanks de weinig aanlokkende omstandigheden toch het beste uit zijn orkest te halen. Hij slaagde, met vlag en wimpel in een programma dat alleen al technisch best veeleisend mag worden genoemd. Een verrassing? Niet echt, want op deze site hebben we al meer opnamen van dit orkest en deze dirigent in de lovende bewoordingen besproken.

Lutoslawski's Concert voor orkest wordt hier voorgesteld als een regelrecht orkestraal showstuk, en terecht, want dat is precies wat het is. Een decennium later gecomponeerd dan dat van Béla Bartók heeft Lutoslawski's aan zijn landgenoot, de Poolse dirigent Witold Rowicki (hij leidde in november 1954 de première), opgedragen orkestwerk het met minder aandacht en status moeten doen, wat best bijzonder mag heten want Lutoslawski's virtuoos geschreven meesterwerk is echt niet minder toegankelijk dan dat van Bartók en net zo 'op de huid van het orkest' geschreven. Voor beide concerten geldt dat ze wat betreft |speldiscipline, samenspel, soli (houtblazers!) en karakterisering het beste (of het slechtste.) uit een orkest naar boven kunnen halen. Harth-Bedoya en zijn orkest tonen zich in topvorm. De vergelijking met Lutoslawski's eigen uitvoering uit 1978 met het Pools Nationaal Radio Symfonieorkest (uitgebracht in EMI's, later Warners Lutoslawski-editie) wordt met glans doorstaan (wie even zoekt vindt meer Lutoslawski-cd's op onze site besproken).

Niet minder fascinerend verloopt Brahms' orkestraal vormgegeven pianokwartet dat met veel verbeeldingskracht en orkestrale brille uit de luidsprekers komt. Het begint al goed met het met veel aplomb neergezette hoofdthema, maar ook elders kan met volle teugen worden genoten van het epische karakter van het werk. Terecht dat Schönberg er een orkestversie van maakte! Harth-Bedoya's zicht op de structurele aspecten, de temporelaties en de dynamische proportionaliteit hebben een evenwichtige, maar ook spannende vertolking opgeleverd. Het is daarmee fraai eerbetoon aan zowel Brahms als Schönberg geworden. De live-opnamen zijn om door een ringetje te halen.

index