CD-recensie

 

© Aart van der Wal, januari 2018

 

The Virtuoso Viola in Spain (1880-1910)

Lestán: Vioolsonate (1884)

Sancho: Vioolsonate (1908)

Campo: Pequeña Pieza op. 6 (1906)

Beltrán: Doce Caprichos (1881)

Ashan Pillaí (altviool), Juan Carlos Cornelles (piano)
Nibius NIBI 127 • 56' •
Opname: juli 2016, Auditorio del Conservatorio de Getafe, Madrid

 

Goed om weer eens een cd te beluisteren die uitsluitend is gewijd aan de altviool en dan ook nog 'la viola virtuosa en españa' in de periode 1880-1910. Wel met begeleiding wel te verstaan, in dit geval de piano (met uitzondering van de uitsluitend voor altviool geschreven capriccio's). Het draait op deze cd om vier componisten die in het negentiende-eeuwse en op de valreep twintigste-eeuwse Spanje op dit specifieke genre hun stempel hebben gedrukt: Tomás Lestán (1827-1908), Manuel Sancho (ca. 1870-1931), Conrado del Campo (1878-1953) en José María Beltrán (1827-1907).

Met uitzondering van Del Campo's 'Pequeña Pieza' en de reeds genoemde twaalf capriccio's van Beltrán betreft het sonates die volgens de regels van de klassieke vormkunst hun weg hebben gevonden naar de Spaanse 'gecultiveerde' bourgeoisie die in die tijd niet bijzonder geïnteresseerd was in lang en vooral 'lastige' stukken. Het moest behapbaar blijven, tot verstrooiing dienen, tamelijk licht van toon en dus niet al te pretentieus. Natuurlijk, van van de altviool kan niet worden gezegd dat deze 'licht' van toon is, maar de muziek op deze cd is dat in ieder geval wel: aangenaam, virtuoos en incidenteel best wel routineus, zoals de sonate van Manuel Sancho. Het meest oorspronkelijk zijn de twaalf 'Caprichos para viola' van Beltrán.

Van het duo Ashan Pillaí en Juan Carlos Cornelles besprak ik al eerder een cd: 'The Royal Palace in Madrid - Eleven Viola Sonatas (1778-1818)', met veel kleur en fleur vertolkt. Dat beeld zet zich ook in deze sonates en capriccio's voort, met als geringe kanttekening dat bij zoveel passie de fijnzinnige dynamische nuance er soms bij inschiet. Of is het net op het randje van zuiverheid, of er een fractie overheen (in het voor de weerbarstige altviool duivels lastige 'Pequeña Pieza'). Toch, ik houd wel van dit spel waarin risico's niet worden gemeden. Dat geldt niet voor de pianist, die Pillaí overigens uitstekend partij geeft. In de opname wordt de altviool naar mijn smaak te groot neergezet, maar mits het afspeelvolume met zorg wordt gekozen valt op het gekozen perspectief verder niet veel af te dingen.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links