CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2014
Haydn: Scottish Airs The Lea Rig - Morag - Sleep'st thou, or wak'st thou (Dell tak' the wars) - O wise and valiant Willy (Rattling roaring Willy) - Twas at the hour of dark midnight - Jenny's Bawbee - Mary's Dream - The night her silent sable wore (She rose, and let me in) - William and Margaret - Bessy Bell and Mary Gray - There was a lass (Willie was a wanton wag) - Highland air: The lone vale - My love she's but a lassie yet - Pianotrio in C, Hob. XV:27 Werner Güra (tenor), Christoph Berner (fortepiano), Julia Schröder (viool), Roel Dieltiens (cello) Harmonia Mundi HMC 902144 • 66' • Opname: maart 2012, Reitstadel, Neumarkt (D) |
Wat zei Frans Brüggen ook alweer? "Haydn was een uitvinder, Mozart een theatrale rekel, wiens muziek niet goed analyseerbaar is: hij maakte geweldige 'out-of-order' zijsprongen. Haydn doet dat ook wel, maar op een 'beschaafder' manier." Buitenissige sprongen, ze zijn er genoeg, in deze Schotse 'volksliedjes' waarop Haydn zijn eigen onmiskenbare stempel heeft gezet. Spiritualiteit is Haydns handelsmerk, er is volop ruimte voor luim (Jenny's Bawbee) naast lyrische ontboezemingen (Mary's Dream). De spannende wendingen in deze juweeltjes zijn niet alleen een lust voor het oor, maar ook voor de geest, want er is voortdurend iets te ontdekken (ook na herhaald beluisteren!) Misschien had dit programma bij een wat lichtere en vooral meer wendbare tenor iets meer baat gehad, maar aan de andere kant contrasteert Güra uitstekend met de lichtere ensembleklank, met de fraaie fortepiano van Collard & Collard als de ware deugd in het midden. Güra heeft het allemaal goed begrepen: er worden niet met dik hout planken gezaagd, maar hij nuanceert met groot stijlgevoel en geeft ieder lied zo zijn eigen cachet, daarbij op de voet gevolgd door de drie fenomenale instrumentalisten. Menigmaal verschuift het begrip 'kunstlied' naar de achtergrond, schuwt hij bewust een valse toon niet of voegt hij een koddige frase toe. Dit zijn volksliedjes die geen diepgravende benadering verdragen. Güra maakt de indruk dat hij 'zomaar' een lied zingt, en terecht! Zo moet Haydn het ook bedoeld hebben, al waren deze liederen (liedjes lijkt een betere term) vooral bestemd voor uitvoering in de salons van de welgestelden, na een copieus diner, tussen veel sigarenrook bijvoorbeeld.
In dit liedprogramma zijn de drie delen van het Pianotrio nr. 27 er ingenieus tussengevlochten. Zondermeer een aanwinst, mede dankzij de heldere opname. Ook aan de balans tussen zangstem en instrumentaal ensemble is veel aandacht besteed. Al met al een fraaie realisatie!