CD-recensie
© Aart van der Wal
Haydn: Symfonieën nr. 47 in G - nr. 62 in D - nr. 75 in D.
Stuttgarter Kammerorchester o.l.v. Martin Sieghart.
Orfeo C 253931A • 70' •
Deze niet-authentieke uitvoeringen missen het flitsende, het verrassende dat Haydn zo eigen is. In het openingsdeel van nr. 47 worden de dynamische contrasten beperkt gehouden en mist het middendeel een levendige dialoog. Door de bepaald niet pregnante frasering wordt het klankbeeld algauw stroperig en komt de flitsende thematiek niet van de grond. Het menuet is wel geslaagd, met pittige accenten, de nodige voortvarendheid en een balsemend trio. Jammer dat in de finale, evenals in nr. 75, de intonatie incidenteel niet loepzuiver is. De beperkingen van dit ensemble komen vooral tot uitdrukking in de te globale uitwerking van details vanaf mezzo piano tot mezzo forte. Nee, dit zijn over de gehele linie vrij oubollige vertolkingen die sterk herinneren aan de bijnaam van de componist: Papa Haydn. Ten onrechte! Harnoncourt mag dan niet allerwegen onomstreden zijn, hij slaat Sieghart in dit repertoire met stukken.