CD-recensie
© Aart van der Wal, februari 2013
Händel: Concerti grossi op. 6 nr. 1-12: nr. 1 in G, HWV 319 - nr. 2 in F, HWV 320 - nr. 3 in e, HWV 321 - nr. 4 in a, HWV 322 - nr. 5 in D, HWV 323- nr. 6 in g, HWV 324 - nr. 7 in Bes, HWV 325 - nr. 8 in c, HWV 326 - nr. 9 in F, HWV 327 - nr. 10 in d, HWV 328 - nr. 11 in A, HWV 329 - nr. 12 in b, HWV 330
Combattimento Consort Amsterdam o.l.v. Jan Willem de Vriend
Challenge Classics CC72570 • 44' + 59' + 53' • (3 sacd's)
Opname: november, december 2010, juli 2011, Muziekcentrum Enschede
Wie de website van het Combattimento Consort Amsterdam bezoekt zou denken dat het ensemble nog een rijke muzikale toekomst voor de boeg heeft. Sterker nog, men kan zich aanmelden als vriend, sponsor of vrijwilliger, terwijl de werkelijkheid toch is dat het ensemble in de loop van het seizoen 2013-2014 in zijn huidige vorm stopt omdat Jan Willem de Vriend, de oprichter en artistiek leider, zich na 31 jaar volledig gaat concentreren op zijn activiteiten als dirigent. Het feit dat ensemble en dirigent onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn doet daarom voor het Combattimento het ergste vrezen, al weet je het maar nooit: misschien wordt er wel uit de een of andere hoge hoed een oplossing getoverd op basis waarvan de orkestleden met een gerust artistiek hart verder kunnen. Zoals het in het persbericht van 19 juli 2012 werd vermeld: " De (overige) leden bezinnen zich op een nieuw initiatief, dat voortbouwt op het erfgoed van het Combattimento Consort Amsterdam."
De uitvoering van de voorliggende twaalf Concerti grossi op. 6 van Händel doet wederom beseffen welk verlies het muziekleven straks te wachten staat als het Combattimento inderdaad van het toneel verdwijnt. Hoewel niet op authentieke instrumenten wordt gespeeld is de speelstijl wel degelijk authentiek, met de in dit repertoire gepokte en gemazelde Jan Willem de Vriend als de onbetwiste aanvoerder die de viool graag zelf hanteert en zich als primus inter pares er altijd voor heeft geijverd om de afstand tussen componist en toehoorder zo klein mogelijk te doen zijn. We horen hier gelukkig geen uitvergrote kamermuziek (een manco dat aan veel uitvoeringen kleeft) maar krijgen in plaats daarvan een ruime blik op Händels opera- en oratoriumstijl (het onderscheid is overigens vaak niet eenvoudig te maken!), met ieder deeltje zijn eigen cachet. Na de vastlegging van de zes Concerti grossi op. 3 (klik hier voor de recensie) hebben we nu dus van dit ensemble de 'Grand Concertos' compleet. Het is een muzikaal feestprogramma geworden dat forse penseelstreken combineert met fijnzinnige lyriek en waarin aan het verrassingselement een belangrijke plaats is toebedeeld. Zoals meestal bij Jan Willem worden menigmaal grote stappen gezet, maar dat maakt het affect des te overrompelender. Kortom: pittig, kruidig, ritmisch fijngeslepen, met een strijkerksklank om van te watertanden.
De opname was bij Bert van der Wolf van Northstar weer in de beste handen: die klinkt zoals altijd als een spreekwoordelijke klok.