CD-recensie
© Aart van der Wal, februari 2013
Glass: Glassworks (Opening Piece) - Metamorphosis I-V - The Hours (selectie);
bewerkt voor harp door Lavinia Meijer
Lavinia Meijer (harp)
Channel Classics CCS SA 33912 • 63' •
Opname: mei 2012, Doopsgezinde Kerk, Deventer
Wie van de muziek van Philip Glass (1937) houdt kan niet om deze sacd heen, want ik kan me met de beste wil van de wereld geen betere pleitbezorgster voor deze 'minimal music' bedenken dat 'onze' Lavinia Meijer die haar volle muzikale gewicht én overtuiging in de bewerking en vertolking van deze stukken heeft gelegd. Dat hoor je; sterker nog, je proeft het bijna. Dit is geen muziek waarin melodisch, harmonisch en ritmisch echt veel gebeurt. Zo suggereren de Metamorphosis I-V - (collega Siebe Riedstra besprak deze uitvoering al eerder in het kader van de actie Aangenaam Klassiek: klik hier) althans afgaande op de titel - een gedaanteverwisseling, maar wie ernaar op zoek gaat moet dat met het spreekwoordelijke lantaarntje doen. Vergelijk dat eens met Beethoven, ruim 250 jaar eerder, of anders wel Mozart die in slechts een paar maten, soms zelfs niet meer dan enige pennenstreken, een organisch perfect uitgebalanceerde gedaanteverandering wist te bewerkstelligen. Het is echter Lavinia's superieure harpspel die deze 'minimal music' als het ware boven zichzelf uittilt: van het minimale naar het maximale zogezegd. Er zijn zelfs momenten, zoals in Metamorphosis Four en Five en in The Poet Acts dat het lijkt alsof de muziek zelf volledig losgezongen raakt van het instrument, iets wat uiteraard onmogelijk is, maar dat beeld ontstaat - bijna onwillekeurig - wel.
Een poos geleden hoorde en zag ik Lavinia repeteren in de fraaie Doopsgezinde Kerk in Deventer. Het trof mij dat zij zo consciëntieus iedere noot liet wegen en welke moeite zij zich getroostte om het precies zo te krijgen zoals het haar voor ogen stond. Geen moeite teveel, voortdurend op zoek naar de ideale klank, de ideale balans, maar tevens sterk gericht op vorm en inhoud. De verbeelding die in de praktijk moet worden getoetst, eerst nog in een koude kerk waarin de vingers nog even niet los willen komen. Dagenlang eihard werken, geen compromissen, dan maar een extra kopje thee. Een musicus die zoveel zelfkritiek in de bagage heeft, heeft doorgaans echt iets te vertellen. In dit geval wil dat zeggen dat ook in deze 'minimal music' haar expressieve talent grootse vormen aanneemt en zij onmiskenbaar een extra dimensie aan deze stukken toevoegt. Een zéér groot talent, deze Lavinia Meijer.
Lavinia schrijft in het boekje dat ze zenuwachtig was toen ze Glass voor het eerst Metamorphosis op de harp voorspeelde. De spanning viel echter al na de eerste maten van haar af toen bleek dat de gevierde Amerikaan het 'beautiful' vond. En dat is het ook, van begin tot eind, 63 minuten lang. Een tot in haar diepste vezels geconcentreerde harpiste die een fenomenaal parelsnoer aaneenrijgt.
Inmiddels heeft deze cd in vrijwel alle media veel aandacht getrokken, waaronder ook in programma's als De Wereld Draait Door. Dat heeft de verkoopcijfers behoorlijk opgestuwd, hoor ik van alle kanten, en dat is natuurlijk heel mooi, want niemand kan beweren dat het de muziekindustrie als geheel voor de wind gaat.
De opname is helder, transparant, met een prachtige klank in alle registers (waaronder een subliem laag dat het middengebied niet maskeert), met het instrument (om precies te zijn Lyon & Healy, style 23, 1998, Chicago) mooi in de ruimte afgebeeld. Dit is een wel heel fraaie productie geworden.
Wie niet van de muziek van Philip Glass houdt mist iets heel bijzonders: het glorieuze spel van Lavinia Meijer.