Lux Aeterna

Van het vocaal ensemble The Gents kende ik al zowel een prachtige kerst-cd (Channel Classics CCS SA 20403) als een sterk en warm pleidooi voor de Engelse kerkmuziek uit de zestiende eeuw (Channel Classics CCS SA 18902). Dat ze - zoals ze nu weer bewijzen - ook in het Franse koorrepertoire tot grote prestaties in staat zijn verbaast me dan ook niet.

The Gents is een louter uit amateurs bestaand (jonge)mannenkoor met een professionele uitstraling dat haar wortels heeft in een van de beste jongenskoren in Nederland, in het dorp Roden, gelegen tussen Drachten en Groningen. De 16 countertenors, tenoren, baritons en bassen staan onder leiding van de 26-jarige Pieter Dijkstra en zien het als hun belangrijkste opgave om vooral een jong publiek aan te trekken. The Gents zijn van vele markten thuis en bewegen zich even gemakkelijk in de popmuziek als in het middeleeuwse repertoire. Dijkstra kan ondanks zijn jonge leeftijd bogen op een grote ervaring als koorlid en trad hij al vele malen op als solist in verschillende operaproducties. Daarnaast studeerde hij onder andere koor- en orkestdirectie aan de conservatoria van Den Haag en Keulen. Maar ook de grote koordirigent Eric Ericson leerde hem de fijne kneepjes van het vak. Hij werd onlangs benoemd tot artistiek leider van het koor van de Beierse omroep in München en verdiende hij reeds zijn sporen bij bekende ensembles als het Nederlands kamerkoor, het Berlijnse RIAS-kamerkoor, het Zweedse radiokoor, het kamerkoor van de Finse omroep en het vocaal ensemble van de Süd-West Rundfunk in Stuttgart. Mede dankzij de geldprijs die verbonden was aan de Kersjes-van de Groenekan prijs 2002 kon Dijkstra ook gaan studeren bij Jorma Panula aan het conservatorium in Stockholm.

Voor het Requiem van Maurice Duruflé werden The Gents versterkt met 7 sopranen, 4 alten, 1 tenor en 2 bassen, met daarnaast de mezzo Christianne Stotijn, de celliste Quirine Viersen en de organist Erwin Wiersinga. Dit uit 1947 daterende werk, dat de spil vormt van deze dubbel-cd, wordt hier uitgevoerd in de versie met uitsluitend orgel- en cellobegeleiding. Het grootste winstpunt daarvan is de heldere koorklank die in de polyfone lijnen open en transparant blijft en in deze opname optimaal tot zijn recht komt. De grootse gregoriaans-getinte stijlfiguren vormen een kolfje naar de hand van het ensemble en de warme harmonieën zijn niet minder dan een weldaad. Een bijzonder sieraad is het Pie Jesu dat evenals bij Fauré van een etherische, bijna ongrijpbare schoonheid is en door de mezzo Christianne Stotijn werkelijk 'hemels' wordt vertolkt, daarbij indringend begeleid door Quirine Viersen. In de door Francis Poulenc op muziek gezette vier kleine gebeden van Franciscus van Assisi excelleert de expressieve bariton Mattijs van de Woerd die ook qua dictie uitmuntend presteert. Een ander hoogtepunt is de bijdrage van het gemengde koor in Olivier Messiaens O sacrum convivium uit 1937 op een tekst van Thomas van Aquino. Het slechts vijf minuten durende religieus-mystieke miniatuur stoelt op een ragfijne sopraanpartij met uiterst langzaam verglijdende harmonieën in de overige stemmen. De serene vertolking munt uit door vocale beheersing en ijlt nog lang na.

Zeer aantrekkelijk is ook dat we met deze uitgave ook muziek ter beschikking hebben die slechts zelden wordt gehoord en dan in dit geval ook nog in een sublieme uitvoering waarin alles naadloos op zijn plaats valt en recht onder elkaar staat, uiterst smaakvol gefraseerd en in dynamisch opzicht tot in de finesse geproportioneerd zonder dat de spontaniteit ook maar een moment in het gedrang komt. U had het al begrepen, de opname is een juweel. Alleen al dat ronkende orgelpedaal...