CD-recensie

© Aart van der Wal, juli 2019

Hoe goed bedoeld ook, bewerkingen maken me vaak huiverig omdat ze onverbiddelijk een aantasting vormen van het origineel. Tenzij de componist het zelf heeft gedaan, want liggen de kaarten uiteraard anders. Zelfs als er puur commerciële redenen in het spel zijn geweest.

Het enige echt originele werk op dit nieuwe album van het duo Lisa Friend en Rohan De Silva is Fauré's Fantaisie op. 79, overigens een kostelijk werk dat helaas na vijf minuten al voorbij is. De overige vijf werken zijn alle bewerkingen en die vallen me niet onverdeeld gemakkelijk, al maak ik graag een uitzondering voor het dromerige 'Après un rêve', dat zich naar mijn gevoel wel goed leent voor fluit en piano (oorspronkelijk geboekstaafd als het eerste van de 'Trois Mélodies'). Ook het oorspronkelijk voor piano gecomponeerde en terecht beroemd geworden 'Clair de lune' valt in de smaakvolle bewerking voor fluit en piano zeker niet tegen, maar dat is het dan ook wel. Het indringende symfonische karakter van Prélude à l'après-midi d'un faune met zijn dromerige orkestkleuren wordt met deze bewerking door Karl Lenski vakkundig maar onmiskenbaar om zeep geholpen, zoals ook de vioolklank in Fauré's Vioolsonate op. 13 zo onvervreemdbaar is dat de fluit, hoe schitterend ook bespeeld, niet anders dan een misconcept is. Dit beeld wordt ook nog eens bevestigd in Debussy's 'La fille aux cheveux de lin' (nr. 8 uit zijn eerste préludeboek). Het door de componist bedoelde pianistische kleurenspel is zo specifiek dat het zich niet leent voor de fluit. Jammer, want met de vertolkingen op zich is grosso modo werkelijk niets mis. Incidenteel worden er concessies gedaan aan het uitgelezen subtiele karakter van het origineel, maar ik ben er niet uit of dit aan de bewerker, aan de vertolking of aan beide moet worden toegeschreven.

index