CD-recensie
© Aart van der Wal
Fauré: Le papillon et la fleur - Lydia - Rêve d'amour - - Chanson du pêcheur - Tristesse - Après un rêve - Au bord de l'eau - Nell - Automne. Poème d'un jour: Rencontre - Toujours - Adieu - Les berceaux - Notre amour - Le secret - Aurore Les roses d'Ispahan - Nocturne - Clair de lune - Spleen. Cinq mélodies "de Venise": ando line - En sourdine - Green - A Clymène - C'est l'extase. Prison - Soir.
Nathalie Stutzmann (alt), Catherine Collard (piano).
RCA 09026-61439-2 • 63' •
Fauré kreeg zijn opleiding op het Parijse Niedermeyer College voor klassieke en religieuze muziek. Naast een behoorlijke portie Gregoriaans en middeleeuwse polyfonie was er echter ook de leraar Saint-Saëns die de studenten met de romantische scheppingen van Liszt en Wagner vertrouwd maakte, maar zelfs een bezoek aan Liszt in 1877 en een overvloed aan Wagner-opera's hadden weinig invloed op deze in de polyfonie van de zestiende eeuw wortelende, componerende leraar en kerkorganist. De liederen op deze cd bestrijken de periode 1861-1894 en zijn technisch veeleisend, omdat de melodische lijnen van de zangstem onverbrekelijk met de pianopartij verweven zijn (dat vinden we o.a. ook bij Hugo Wolf). Oppervlakkig beschouwd zingt Stutzmann met haar èchte altstem de sterren van de hemel, maar schijn bedriegt. Zij neigt, zij het minder sterk dan in haar Schumann-recital, naar onnodige accentuering, maar de meeste moeite heb ik met dat uitgesproken vibrato in de meer verstilde liederen. Het ontbreekt ook aan nuancering en kleuring tussen piano en mezzoforte, waardoor de afwisseling in het gedrang komt. De 9 gaat naar het verbluffende pianospel van Catherine Collard: een groot palet aan nuances en pure schoonheid in het cantabile, maar wanneer het moet ook zeer doortastend, zonder die harde, grove toon bij de krachtige aanslagen. Deze opname was een van haar laatste: zij overleed, 46 jaar oud, aan kanker.