CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2022
Dun: Eight Memories in Watercolor (1978/2002) - Traces (1989/1992) - Film Music Sonata (2016) - C-A-G-E (in Memory of John Cage) (1993) - The Fire (2020) - Blue Orchid (Variation on Beethoven's Diabelli Variations) (2020) Ralph van Raat (piano) |
 |
De Chinees-Amerikaanse componist en dirigent Tan Dun (1957) heeft een groot en volgens zijn bewonderaars belangrijk oeuvre op zijn naam staan dat onlangs werd uitgebreid met een nieuw werk: The Fire voor piano solo. Het stuk wordt op dit nieuwe, geheel aan pianowerken van Dun gewijde album ten doop gehouden door de in de moderne en eigentijdse muziek gespecialiseerde Nederlandse pianist Ralph van Raat The Fire is speciaal voor hem gecomponeerd, zoals Dun al eerder een werk speciaal voor een Nederlandse musicus componeerde: het contrabasconcert The Wolf, voor de charismatische solobassist van het Concertgebouworkest, Dominic Seldis.
De eerlijkheid gebiedt dat ik niets opheb met Duns (film)muziek, in mijn ogen en oren nogal uit de losse pols gecomponeerd door een door de commercie stevig aangeraakte eenpitter annex een in muziek gedrenkte 'natuurmens' (het is het wel en wee van de natuur dat in zijn werk dominant aanwezig is, met daarbij allerlei vervelende, slaapverwekkende uitwassen die met muziek als kernbegrip zoals ik haar apprecieer en versta nauwelijks nog iets te maken hebben), maar dat is - het spreekt voor zich - strikt persoonlijk. Zoals talloze anderen, waaronder musici, orkesten en ensembles van naam, ermee weglopen. Op zich is daar niks mis mee, maar dat maakt mij vanzelfsprekend niet de geschikte partij voor een bespreking. Dun is voor mij not done. Het zal dus ook duidelijk zijn dat ik de cd (in de serie 21st Century Chinese Classics) niet heb aangevraagd, maar dat deze door het label spontaan werd toegezonden; en dacht ik: vooruit dan maar.
Ik kan hier wel omstandig uitleggen waarom Duns muziek mij niet aanspreekt, maar dat zal de bewonderaars ervan zeker niet ontmoedigen. Aldus beperk ik mij tot de nuchtere vaststelling dat Van Raat er zo te horen wel met volle muzikale overtuiging in geloofd, wat overigens ook blijkt uit zijn doorwrochte toelichting (waarvan de gedrukte tekst wel erg klein is uitgevallen) in het cd-boekje. Vermeldenswaard is ook dat, zo blijkt uit een toegezonden foto, de componist bij althans Van Raats voorbereidingen van The Fire nauw betrokken moet zijn geweest. Zo bezien speelt Van Raat dus 'uit eerste hand' en brengt dat al bij voorbaat de nodige autoriteit met zich mee. De opname is uitstekend geslaagd.
Het album verschijnt eind volgende week, op 10 juni.
_________________
Op vrijdag 30 juni en zaterdag 1 juli 2023 staan in de Amsterdamse Gashouder concerten door het Concertgebouworkest onder leiding van Tan Dun gepland, niet zijn eerste optreden met het orkest. Dan klinkt daar zijn Requiem for Nature (de titel spreekt voor zich, met de klimaatopwarming dagelijks op ons netvlies), een voorstelling die scènisch wordt 'aangekleed' door Pierre Audi in het kader van het Holland Festival. Voor de liefhebbers een niet te missen gelegenheid. Klik hier voor verdere informatie.