CD-recensie
© Aart van der Wal, september 2010
|
||||||||
Cramer: Erwachen in den grellen Tag op. 4 nr. 1 - Ave Rosa op. 4 nr. 2 - Michel mit der Lanze op. 4 nr. 3 - Vale op. 4 nr. 4 - Auftrag op. 4 nr. 5 - Waldhornklänge op. 4 nr. 6 (orkestratie: Jeppe Moulijn) - Wenn die Linde blüht - Bispill op. 1 nr. 1 - Bussemann op. 1 nr. 2 - Wa heet se doch? op. 1 nr. 3 - e Jäger op. 1 nr. 4 - Int Holt op. 4 nr. 5 - Schlafliedchen für's Peterle - Souvenir de Malmaison - In einer grossen Stadt - Blümekens - Briefwechsel - Spruch - Meiner Mutter - Auf einer grünen Wiese - Nach dem Balle - Siegesfest - Fatinga - Im Pavillon - Am Meer - Wenn der Abend sinkt. Nathalie Mees (sopraan), Wim Voogd (piano), Aliud ACD BH 051-2 • 63' • (sacd) www.stephanpas.com/discografie/anna-cramer-liederen In maart 2004 schreef ik naar aanleiding van de verschijning van de eerste cd op het label Globe met liederen van Anna Cramer:
Precies 6,5 jaar later is het de beurt aan deze nieuwe uitgave op het Aliud-label, met een programma dat (uiteraard) afwijkt van die andere cd. En dus is er weer sprake van een aantal heuse wereldpremières op cd: de zes liederen op. 4, Wenn die Linde blüht, de vijf gedichten op. 1, Meiner Mutter, Auf einer grünen Wiese, Nach dem Balle. Fatinga, Am Meer en Wenn der Abend sinkt. Uit de op deze cd verzamelde, tussen 1903 en 1927 gecomponeerde liederen blijkt duidelijk dat Cramer door haar studie en verblijf in eerst Duitsland en daarna Oostenrijk goed op de hoogte was van het eigentijdse componeren in die landen. Dat zij zich bijzonder aangetrokken moet hebben gevoeld tot de laatromantiek is evident: haar liederen zijn er van doordesemd. Een echt eigen stijl heeft zij niet ontwikkeld, maar dat neemt niet weg dat zij met esprit en groot vakmanschap een oeuvre heeft geschapen dat het alleszins waard is om gehoord te worden én bewaard te blijven. En zeker met pleitbezorgers als Nathalie Mees, Wim Voogd en het LKO Orchestra onder leiding van Stephan Pas. Interessant is de orkestbewerking van de zes liederen op. 4 door Jeppe Moulijn in 2007. Bijzonder is de bijna mahleriaanse sfeer die hij op indrukwekkende wijze bijna tastbaar weet op te roepen, mede versterkt door de uitstekende opname. Hulde ook voor de Nederlandse tekst!
Het leven van Anna Cramer had zeker tragische kanten. In het begin van de jaren dertig verbleef ze in een psychiatrische kliniek, ze had voortdurend geldzorgen en ze had, eenmaal terug in Nederland, niet of nauwelijks contact met de buitenwereld, laat staan met het toen nog bloeiende Nederlandse muziekleven. In 1958 leidde ze dusdanig aan achtervolgingswaan dat ze haar manuscripten in een Amsterdamse bankkluis deponeerde. Nog steeds gebukt onder psychische problemen werd ze in 1960, ze was toen 87, opgenomen in een verpleeghuis in Blaricum, waar ze kort voor haar 95ste verjaardag overleed. De koffer met haar manuscripten kwam gelukkig in het muziekarchief van het Haagse Gemeentemuseum terecht, waarna ze hun definitieve bestemming kregen in het Nederlands Muziekinstituut. Of er op andere plaatsen nog manuscripten van haar rondzwerven weten we niet, maar waarschijnlijk is dat niet. index |
||||||||