CD-recensie
© Aart van der Wal, augustus 2021
Shaping Chopin Chopin: Grande Valse Brilliante in Es, op. 18 - Nocturne nr. 1 in cis, op. 27 - nr. 2 in Des, op. 27 - Drie Walsen op. 34 - Wals in As, op. 42 - Drie Mazurka's op. 50 - Drie Walsen op. 64 - Fantaisie-Impromptu in cis, op. 66 Anna Fedorova (piano) Vanaf 27 augustus beschikbaar |
 |
Er zijn aan de coronapandemie niet of nauwelijks zegeningen verbonden, maar er kan wel van de nood een deugd worden gemaakt en dat doen musici ook: door ondanks de lastige omstandigheden en alom beperkende maatregelen toch concerten te geven, zelfs van huis uit hun prestaties op dit gebied te (blijven) streamen of de studio in te duiken om een nieuwe opname te maken.
Zo ook de in Nederland wonende Oekraïense pianiste Anna Fedorova (Kiev, 1990) die met dit nieuwe album onder de veelzeggende titel Shaping Chopin zich daarmee opnieuw als een onvervalste Story Teller presenteert. Opnieuw treft de goed gedoseerde spanningsopbouw (zelfs in deze miniaturen!), de kleurenrijkdom die zij aan haar instrument weet te ontlokken, de natuurlijke fraseringen (ze staan keurig aangetekend in de partituur, maar laten zich niet zo gemakkelijk realiseren als het misschien lijkt), de overtuigende agogiek en ritmiek, de sterke onderliggende puls en de dynamische proportionaliteit. Het zijn belangrijke eigenschappen die een vertolking echt handen en voeten (in de meest letterlijke betekenis!) geven (of doet breken). Maar er is nog een factor van belang: haar feilloze intuïtie die het discours mede bepaald (zo komt het althans op mij over). Bij Fedorova is het de componist die voortdurend aan het 'woord' is, niet de pianiste, in een overrompelend-betoverende sfeer.
Dit is muziek die stoelt op een rijk palet van emoties en een onmiskenbaar evocatief karakter heeft (al valt die zeker niet gemakkelijk of zelfs helemaal niet te duiden, wat in feite in de natuur der dingen ligt). Ik herken het wel in haar spel: dat ze, zoals ze zelf zegt, in een schilderij stapt dat tot leven komt door de kleuren, lijnen en vormen van zijn muzikale verhalen. Muziek die haar deels deed verplaatsen in tijd en ruimte, waarin het dromerige en melancholieke wordt weerspiegeld. Dit voelde ze des te meer omdat zij in Nederland door het coronavirus noodgedwongen gescheiden was van haar ouders, tevens docenten in Kiev. Door het instuderen van deze werken van Chopin voelde ze zich dichter bij hen.
Voor de luisteraar telt haar spel, waarvan de schitterende klankkleuren, het exquise lijnenspel en de sublieme vormen die uit Fedorova's muzikale verhaal naar boven wellen een en al betovering uitstralen. Het kan werkelijk niet anders zijn, denk ik. Jared Sacks heeft de vleugelklank feilloos vastgelegd. Shaping Chopin, inderdaad...