CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2017
|
Isabelle Faust en Alexander Melnikov, twee musici waar de integriteit vanaf straalt. Het gaat hen om de muziek en om niets anders dan dat. Dat betaalt zich uit, steeds weer. Hoe lovend zijn hun opnamen op deze site niet besproken! Men zou denken dat ze in een bepaald kamermuziekrepertoire excelleren, maar dat is niet zo. Het zijn intens muzikale kosmopolieten. Zo ook hier, in Francks Vioolsonate en Chaussons Concert voor piano, viool en strijkkwartet (als het ware een tripelconcert van kamermuzikale proporties, niet te verwarren met zijn Poème voor viool en orkest, een vioolconcert in miniatuur). Wat zijn de uitvoeringkwalificaties? Ik noteerde in willekeurige volgorde 'ontroerend, soeverein, geïnspireerd, fraai afgewogen, doorleefd lyrisch, zinnelijk, contrasterend, briljant, subtiel'. En voortdurend omgeven door een weldadige schoonheid die de volbloed romantische portee van deze muziek volmaakt onderstreept. De kracht van deze vertolkingen schuilt ook in de volmaakt getroffen dialogen tussen viool en piano, waar zich in Chausson dan het Salagon Quartet met hetzelfde speltechnische aplomb bijvoegt. Wat deze uitgave nog eens extra interessant maakt is de vleugel die Melnikov bespeelt: een Érard uit ca. 1885. Het instrument geeft deze muziek uiteraard een andere kleuring dan de traditionele Steinway (of Bechstein, of Bösendorfer). Wat wel kan meespelen is dat op sommige weergevers de vioolklank wat minder flatteus kan overkomen. Oppassen dus. Dat Harmonia Mundi haar tijd vooruit lijkt kan uit het cd-boekje worden opgemaakt: daarin staat als opnamedata juni en september 2017 afgedrukt. Dat moet natuurlijk 2016 zijn. Met de muziek heeft het gelukkig niets te maken. We horen twee 'pièces de résistance' uit het Franse kamermuziekrepertoire in glanzende vertolkingen en daar gaat het tenslotte om. index |
|