CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2017
Bach: Vioolsonate nr. 3 in E, BWV 1016 Busoni: Vioolsonate nr. 2 in e, op. 36a Beethoven: Vioolsonate nr. 10 in G, op. 96 Yuuko Shiokawa (viool), András Schiff (piano) |  |
Het stond eigenlijk al bij voorbaat vast dat dit een geweldig recital moest zijn. Uitmuntende musici zoeken zeker in de kamermuziek nu eenmaal elkaars evenknie, men kent elkanders kwaliteiten en er is geen enkele goede reden te verzinnen om zowel technisch als interpretatief compromissen te sluiten. Interessant is ook de samenstelling van dit programma, met de raakvlakken tussen de drie werken die er wel degelijk zijn, al staat de sonate van Bach mede als tijdsbeeld meer op zichzelf.
Er is Busoni's grote liefde voor de muziek van Bach: behoudens Max Reger is er waarschijnlijk geen twintigste-eeuwse componist te vinden die zozeer door Bach werd geïnspireerd. Dat blijkt niet alleen uit Busoni's vele bewerkingen en de door hem bezorgde pedagogische edities van de Goldberg-variaties en het 'Wohltemperierte Klavier', maar ook uit de stilistische overeenkomsten die Busoni in zijn 'vrije' composities als het ware invlechtte. Dan is er in Busoni's Tweede vioolsonate een niet te missen verwijzing naar Beethoven: bovenaan het manuscript (niet in de uiteindelijk gepubliceerde editie) staat in Busoni's handschrift: 'Quasi una fantasia', een duidelijke verwijzing naar Beethovens beide pianosonates op. 27 (een overeenkomst die we trouwens ook tegenkomen bij György Kurtág). Interessant is ook dat Busoni zijn sonate afsluit met thema en variaties op 'Wie wohl ist mir, o Freund der Seelen, wenn ich in deiner Liebe ruh', een koraal uit het 'Clavier-Büchlein' van Anna Magdalena Bach uit 1725. Het is dit deel dat bovendien verwant is aan Beethovens op. 109: beide componisten namen een sereen thema in E groot als uitgangspunt. Er zijn meer raakvlakken met Beethoven: diens Vioolsonate op. 96, waarvan het slotdeel eveneens in variatievorm is gegoten. Alleen al in dit opzicht levert dit een boeiende tocht op, maar het meest belangrijk is toch dat we op deze bijzonder fraai opgenomen cd (het moest eens anders zijn bij ECM!) een fenomenaal duo mogen ontmoeten: Yuuko Shiokawa en András Schiff.