CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2021
Brahms: Symfonie nr. 1 in c, op. 68 - Tragische Ouverture in d, op. 81 Gewandhausorchester Leipzig o.l.v. Herbert Blomstedt |
Heeft de inmiddels 93-jarige Herbert Blomstedt in 'zijn' Brahms voor de liefhebber nog enig nieuws op dit vlak in petto? Nee, natuurlijk niet, al is hij een fenomeen op het podium en in de studio. Onvermoeibaar, zijn hoge leeftijd en zijn vitaliteit mede bereikt dankzij een uitgekiende levensstijl waarin nooit plaats is geweest voor vlees, laat staan voor drank en nicotine en nog steeds overal ter wereld actief. Hij kent de grote klassieken en romantici als geen ander, heeft zich als Zweed tevens danig opgeworpen voor een aantal Scandinavische componisten en laat de in fluweel gehulde magie der klankkleuren 'gewoon' voor zich spreken.
Het komt in de recensies steeds weer terug: het zicht dat Blomstedt biedt op de noblesse van de ouderdom, de bijna mystieke kracht die ervan uitgaat en de warmte waarmee hij zijn musici en het publiek omgeeft. Maar ook de betoverende wisseling tussen licht en donker, de natuurlijke tempi en de levenskrachtige ritmiek die zijn interpretaties zozeer kenmerken. En zoals een recensent het eens opmerkte: Blomstedt gunt ons een blik op het eeuwige in de muziek.
Dergelijke bespiegelingen verder daargelaten: Blomstedt trakteert ons met het subliem spelende Gewandhausorchester waarmee hij zoveel lief en weinig leed heeft gedeeld op een ronduit vorstelijke Brahms, met ieder detail op zijn enig juiste plek en waarin hij in dit labyrint moeiteloos de weg weet. Zonder opsmuk, ritmisch precies en in een volmaakte dynamische vorm gegoten treft Blomstedt ons met 'zijn' Brahms regelrecht in het hart. Hoezeer is dit beeld anders dan dat van bijvoorbeeld Karajans Brahms aan het einde van diens dirigentencarrière! De betoverende magie van Blomstedt afgezet tegen Karajans toen aan de rand van aardse grofheid balancerende grimmigheid, zoals ik dat in meerdere Weense live-concerten moest ervaren.
Of Blomstedt ons nu wel of niet een blik gunt op dat eeuwige in de muziek, het is onomstotelijk een feit dat hij ook in Amsterdam musici en publiek voor zijn interpretaties wist te winnen en dat hij ook op zeer hoge leeftijd er zoveel energie en lyriek in weet te leggen dat het op zijn minst opzienbarend mag worden genoemd. Ook deze in 2019 in Leipzig vastgelegde uitvoeringen leggen er indringend getuigenis van af. Nee, dit is geen 'nieuwe' maar wel een strikt overtuigende Brahms.