CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2019
Lilith & Lulu Bolcom: Lilith Vassena: Nocturnes I-II Wamper: Portrait of Lilith Berg: Vier Stücke op. 5 (bew.) - Lied der Lulu & Variationen (bew.) Andreas Mader (saxofoon), Christos Papandreopoulos (piano) |  |
De cd verscheen enige weken geleden: 'Lilith & Lulu', met twee 'femmes fatales' als belangrijkste inspiratiebron. Muziek voor saxofoon en piano, het is altijd weer een bijzondere combinatie en al helemaal als beide instrumenten zo prachtig zijn opgenomen als hier. Dit debuutalbum van het duo Andreas Mader en Christos Papandreopoulos bevat vijf stukken die op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Twee vrouwen uit een ver en iets minder ver verleden lopen er als rode draad doorheen en vormen de alles verbindende factor: Lilith, in de joodse mythologie Adams eerste vrouw en zelfbewust genoeg om haar in te ruilen voor de veel onderdaniger Eva; en dan is er de erotiserende Lulu, een bedwelmende schoonheid, die mannen het hoofd op hol brengt maar die met even groot gemak haar minnaars om zeep helpt en uiteindelijk zelf een gewelddadig einde vindt.
Twee verleidsters die in muzikaal opzicht in de beide gelijkwaardige solopartijen op niet mis te verstane wijze aan bod komen. Mader, de saxofonist, is er helder over: "We zijn aan elkaar gewaagd en schrikken er niet voor terug om onze instrumenten tot het uiterste te drijven. In 'Lilith'van William Bolcom bijvoorbeeld klinkt de sax als een verleidelijke vrouw maar ook als een grommend wil dier en een krijsend monster." De componist stak zijn waardering voor het duo niet onder stoelen of banken: "I've been sent the recording of a poetic and finely detailed performance [...] and I am quite impressed with its depth of focus, rare in the many ones I've heard over the years. Bravi!"
Bolcoms lof kan zonder voorbehoud ook voor de uitvoering van de overige stukken gelden, want er wordt uitermate beeldend en met groot vakmanschap gemusiceerd. Dat het voorgetoverde beeld overwegend duister en onheilspellend is spreekt vrijwel voor zich, maar doordat de beide musici (inmiddels geselecteerd voor de Dutch Classical Talent Tour 2019-2020) er zoveel kleur en nuance in weten aan te brengen, maakt het geheel nog fascinerender en indrukwekkender. Het pleit bovendien voor de muziekkeuze van de beide heren, want de werken (de eerste drie zijn van nog levende componisten) die zij voor hun debuut-cd selecteerden past hen niet alleen als een handschoen, maar is ook vanuit programmatisch oogpunt een regelrechte voltreffer. De boeiende, goed geschreven toelichting in het boekje stamt van de Griekse pianist. Mij is overigens niet duidelijk geworden waarom de derde en tevens laatste nocturne van Nadir Vassena (hij schreef er drie voor saxofoon en piano) ontbreekt. Er was in ieder geval meer dan voldoende ruimte voor geweest. Navraag leerde echter dat het een bewuste keus van de samenstellers was: de drie nocturnes zouden dan in totaal 21 minuten in beslag hebben genomen, wat ietwat teveel van het goede werd geacht. Bovendien met de kanttekening dat de componist zelf heeft aangeven dat de Nocturnes I en II bij elkaar horen, maar Nocturne III desgewenst kan worden weggelaten.