CD-recensie

© Aart van der Wal, april 2014

Pats boem! Op deze cd twee vioolsonates die helaas weing 'live' worden gehoord: die van Ernest Bloch en van Leos Janácek. Dan worden ze ook nog formidabel uitgevoerd door de Japanse violiste Midori Goto en de Turks-Amerikaanse pianist Özgür Aydin. Dit brengt me weer eens bij de gesel die door het hedendaagse concertbedrijf waart: het eindeloos recyclen van repertoire dat we van haver tot gort kennen, waaruit het grandioze luisteravontuur is verdwenen en nieuwe vergezichten met de grond gelijk zijn gemaakt. Hoe vaak heb ik de musici niet horen verzuchten: wij willen wel, maar de kaartenverkopers willen niet. Het concertbedrijf is daarmee op een heilloze weg aanbeland, maar wanneer men het goed door begint te krijgen, zal het helaas te laat zijn. Alleen een stel diehards binnen het muisgrijze abonnementsagglomeraat zal er dan nog zin in hebben om weer, wind en parkeergeld te trotseren om naar de zoveelste Beethoven- of Brahms-uitvoering te trekken. Terwijl een schat aan onbekend repertoire met achteloos gemak her en der voorbij wordt gelopen, geen blik waardig wordt gekeurd. Hoe vreselijk jammer dat is wordt door deze cd nog eens uitdrukkelijk bevestigd. Met volle overtuigingskracht en vlekkeloze techniek speelt Midori (waarom gebruikt ze nooit haar achternaam?) op het gebied van dynamische nuancering, kleuringsaccenten, frasering, spanningsbogen en ritmische precisie de hoogste troeven uit, met Aydin als haar ideale partner. Dit is diep gewortelde vertolkingskunst en daarmee is echt alles gezegd wat hier gezegd moet worden. De balans tussen viool en piano is ideaal. Er rest slechts één simpele slotconclusie: subliem!

Midori Goto en Özgür Aydin, Carnegie Hall, New York, november 2012 (foto: Karsten Moran)

index