CD-recensie

© Aart van der Wal, maart 2024

Dit is Franse liedromantiek ten voeten uit, maar dat betreft dan alleen in dit geval de drie composities als zodanig, want voor de vertolkingen kan ik helaas niet warmlopen. De discografische concurrentie in dit repertoire is bovendien aanzienlijk, terwijl ik van de vocale prestaties van de Amerikaanse sopraan Barbara Hendricks bepaald niet onder de indruk ben. Helaas op Spotify e.d. niet te vinden, maar wie haar opname (EMI) van het begin van de jaren negentig van Les nuits d'été kent, toen met het English Chamber Orchestra, geleid door de Berlioz-kenner par excellence Colin Davis, hoort al direct wat er aan deze nieuwe uitgave aan schort.

Deze live-opnamen op Hendricks' eigen label Arte Verum dateren van begin april 2016 (ze was toen al 67), Haar lyriek is nog steeds in haar volle glorie te bewonderen, zoals ook haar dictie en intonatie nog steeds ongeschonden ijn, maar de bijna spreekwoordelijke strakheid die haar vertolkingen in betere tijden zo typeerden heeft zijn glans verloren en zelfs plaats moeten maken voor een bij vlagen zelfs wankel vibrato. Ook de bijna jeugdige frisheid, een toen eveeneens kenmerkende eigenschap van haar vocalistiek, is nu veel minder markant.

Het zijn al met al deze minder positieve karakteristieken die niet alleen in Herminie samenkomen. Wat daarbij evenmin meewerkt is dat in het forte de stem van Hendricks onmiskenbaar onder de druk staat (zachte passages komen aldus beter tot hun recht). Wat uit haar interpretaties wel zonneklaar naar voren komt is de grote ervaring die zij in de loop der jaren in dit zo specifieke metier heeft opgedaan. Want laten we toch vooral niet uit het oog verliezen dat Hendricks ook in het Franse liedrepertoire haar sporen meer dan verdiend heeft en dat dientengevolge haar uitspraak van het Frans nog steeds iedere kritiek gemakkelijk kan doorstaan.

De prestaties van het mij onbekende, door Jan Söderblom geleide Finse ensemble Pori Sinfonietta vallen mij alleszins mee, maar het zal duidelijk zijn dat dit onvoldoende gewicht in de schaal legt. De catalogus van Arte Verum vindt u hier.

Muggenziftend: de albumtitel Cléopâtre is per definitie onjuist: het is La mort de Cléopâtre. Toch wel een behoorlijk verschil...

index