CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2017
The Romantic Piano Concerto (70) Howell: Pianoconcert in d (1923) Beach: Pianoconcert in cis, op. 45 (1897/99) Chaminade: Concertstück in cis, op. 40 (1888) Danny Driver (piano), BBC Scottish Symphony Orchestra o.l.v. Rebecca Miller Hyperion CDA68130 • 70' • Opname: augustus 2015, City Halls, Candleriggs, Glasgow (VK) |  |
In Hyperions zo langzamerhand toch bewonderenswaardige proporties uitgegroeide serie 'The Romantic Piano Concerto' ditmaal deel 70(!) met pianoconcerten van de Britse Dorothy Howell (1898-1982), de Amerikaanse Amy Beach (1867-1944) en de Française Cécile Chaminade (1857-1944). Wat de drie dames met elkaar delen is niet alleen dat zij op professionele leest componeerden, maar ook gevierde concertpianisten waren. Wie naar deze stukken luistert krijgt bovendien niet de indruk dat het muzikale katjes waren om zonder handschoenen aan te pakken. Drie stevig uit de kluiten gewassen stukken die diep geworteld zijn in het romantische idioom en navenant virtuoos zijn geschreven. Dat ze uiteindelijk toch in de vergetelheid zijn geraakt is niet zo vreemd. Wat sowieso al meespeelt is het enorme aanbod, wat een zinvolle schifting al a priori nodig maakt. De geschiedenis is doorgaans onverbiddelijk, scheidt het kaf van het koren. Maar het is wat te kort door de bocht om dan gelijk maar te veronderstellen dat deze (vrijwel onbekende) concerten tot dat kaf moeten worden gerekend. De geschiedenis kan soms ook te hardvochtig en te grofmazig, zelfs onrechtvaardig zijn.
Deze drie concerten zijn niet zonder grond tot de vergetelheid veroordeeld, maar dat wil nog niet zeggen dat er niet te genieten valt. Deze drie dames konden uitstekend voor hun 'lijfinstrument' schrijven, ze hadden een goed gevoel voor orkestratie en slaagden er uitstekend in om fraaie strijkersmelodieën uit hun pen te laten vloeien, maar naar echt pakkende thema's is het vergeefs zoeken. Bovendien zijn er de nodige stoplappen, sjablones, transities omwille van de transities en mis ik de consequente logica van in hoger aanzien staande collega's. Ook qua oorspronkelijkheid valt er her en der wel wat op af te dingen. Zo valt in Chaminade's 'Concertstück' (een merkwaardig mengsel van Engels en Duits) invloeden van Wagner en Liszt werkelijk niet te missen, maar ook elders vinden we allerhande typisch romantische invloeden terug. Toch, en misschien ten overvloede, dit zijn uitstekend gecomponeerde concerten waar bij vlagen een eigenzinnige gloed vanaf straalt. Onder de virtuoze handen van de pianist Danny Driver, die magnifiek wordt bijgestaan door het door Rebecca Miller geleide BBC Scottish Symphony Orchestra, worden ze met veel stamina maar ook poëtische expressie tot veelkleurig en spiritueel leven gewekt. Dit zijn van die concerten waarin de aandacht moet worden vastgehouden door herhaaldelijk stevig uit te pakken; en dat gebeurt hier ook. Dat aan de opname eveneens veel zorg is besteed weerspiegelt ook in dit opzicht de 'gouden' traditie van het Britse label Hyperion. Wel jammer dat in het cd-boekje met geen woord wordt gerept over de uitvoerenden. Dat klemt des te meer omdat zeker de naam van de pianist en de dirigent (beiden vormen ook buiten het podium en de studio een gelukkig paar) niet op ieders lippen ligt.