CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2019
Bartók: Vioolconcert nr. 1 Sz 36 - nr. 2 Sz 112 Christian Tetzlaff (viool), Finnish Radio Symphony Orchestra o.l.v. Hannu Lintu |
Hoewel het recenseren altijd weer een subjectieve zaak is en blijft, lijkt het mij toch dat niemand hier omheen kan: deze Ondine-cd valt in de categorie van de meest toonaangevende uitvoeringen van Bartóks beide vioolconcerten. Punt uit. Wat de combinatie Tetzlaff/Lintu zo overweldigend maakt is het pure, briljante karakter en het daarmee verbonden grootse perspectief dat beide musici, uiteraard geholpen door het fenomenaal spelende Finse omroeporkest, de toehoorder in het vooruitzicht stellen. Dan is er het idiomatische en stilistische aspect dat ons doet verplaatsen naar een wonderwereld die is vervuld van een charismatische kleurenrijkdom. Wat ook direct treft is de wijze waarop de musici aan Bartóks briljante orkestratie recht doen: met zoveel inzicht en overtuigingskracht hoor je deze uiterst kleurrijke partituren - en dat geldt dan met name voor het Tweede vioolconcert - maar zelden. Het zijn van die vertolkingen die zoveel impact uitstralen dat de vertolkers er zelf achter lijken te verdwijnen.
Ook de dramatische opbouw is van een bijzondere dimensie. Het is vooral een klankfeest omdat alles met elkaar samenhangt: de speltechniek, de frasering, de dynamische proportionaliteit, de evocatief vormgegeven structuur, de scherp gestoken ritmiek, de magische kleurenpracht. Wat gebeurt er al niet onder dit baldakijn van uiterst dwingende logica, waarin echter de spontaniteit hoogtij mag vieren. Het kan nauwelijks anders dan dat aan de voorbereiding veel aandacht is besteed. Toch is van iedere hoorbare vorm van berekening geen enkele sprake en blijft het impulsieve momentum intact. Een aanwinst van jewelste, daarover geen enkel misverstand.