CD-recensie

 

© Aart van der Wal, mei 2011

 

 

Bach: 'Letzte Stunde, brich herein' (uit Cantate nr. 31 "Der Himmel lacht! Die Erde jubilieret" BWV 31) - 'Ich wünschte mir den Tod' (uit Cantate nr. 57 "Selig ist der Mann" BWV 57) - Cantate Nr. 199 "Mein Herze schwimmt im Blut" BWV 199 - 'Wir zittern und wanken' (uit Cantate nr. 105 "Herr, gehe nicht ins Gericht" BWV 105) - 'Ich bin vergnügt mit meinem Glücke' (uit Cantate nr. 84 "Ich bin vergnügt mit meinem Glücke" BWV 84) - Cantate nr. 51 "Jauchzet Gott in allen Landen" BWV 51

Elisabeth Watts (sopraan), Katharina Spreckelsen (hobo-obbligato), Mark Bennett (trompet), The English Concert o.l.v. Harry Bicket

Harmonia Mundi HMU 807550 • 65' •


Eerlijk gezegd heb ik het niet zo op losse aria's uit Bach-cantates. Het grootste bezwaar ervan is dat de bredere context van de gezongen tekst verloren gaat, maar ook in puur muzikaal opzicht klopt het natuurlijk niet: Bach schreef niet voor niets tot in het kleinste detail uitgewerkte en afgewogen cantates. Een ander bezwaar dat aan dit recital kleeft is het gebrek aan voldoende afwisseling: met uitzondering van de letterlijk juichende Cantate BWV 51 overheerst het slepende karakter met daardoor te weinig contrastwerking.

De als een komeet omhoog geschoten Britse sopraan Elizabeth Watts paart haar bijzonder indrukwekkende stijl aan een verbluffende techniek, al kan ik me zeker bij Bach (die uitsluitend voor jongens- en mannenstemmen schreef) een minder romige, meer heldere sopraanstem voorstellen. Ik kan me heel goed al die de laaiend enthousiaste persberichten en recensies voorstellen, waarin Watts als een ideale Bach-vertolkster wordt geprezen, maar vanuit het historiserende perspectief toch die kanttekening van mij.

De door The English Concert, al decennia lang een van de meest gerenommeerde Engelse barokensembles, verzorgde orkestrale 'invulling' mag er zeker zijn, maar ook dit ensemble lijkt het slachtoffer te zijn geworden van het gebrek aan afwisseling. Daar komt nog bij dat Bicket, vergeleken met bijvoorbeeld uitvoeringen onder Koopman, minder scherp laat fraseren en ritmisch minder alert is. Mijn belangrijkste bezwaar is evenwel de programmakeuze en dat ligt, ik zeg het nog maar eens uitdrukkelijk, niet aan Bach, die nooit en te nimmer de uitvoering van losse aria's in gedachten zal hebben gehad; en al helemaal niet bij kerkelijke cantates.

De opname (All Hallows Church, Gospel Oak, Londen, januari 2010) is bijzonder goed geslaagd, met zangstem en ensemble in een ideale balans en bovendien fraai afgebeeld in de al goed ' gedoseerde' kerkakoestiek.Het hart mag dan in bloed zwemmen, het klankbeeld zwemt in ieder geval niet!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links