Bach: Cantates "Wer Dank opfert, der preiset mich" BWV 17 - "Es erhub sich ein Streit "BWV 19 - "Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe" BWV 25 - "Nun ist das Heil und die Kraft" BWV 50 - "Jesu, der du meine Seele" BWV 78 - "Herr Gott, dich loben alle wir" BWV 130 - "Man singet mit Freuden vom Sieg" BWV 49.

Malin Hartelius (sopraan), Richard Wyn Roberts (altus), James Gilchrist (tenor), Peter Harvey (bas), The Monteverdi Choir, The English Baroque Soloists o.l.v. John Eliot Gardiner.

SDG 124• 58' + 58' • (2 cd's)

---

Deel 7 van Gardiners cantateserie op zijn eigen label Soli Deo Gloria bevat wederom live-opnamen uit de Bach Cantata Pelgrimage 2000, ditmaal live opgenomen op 24 september in de abdij van Ambronay (Frankrijk) en op 29 september in de Onze-Lieve-Vrouwe-kerk in Bremen. Dit mag met recht als een huzarenstukje van de bovenste plank gelden, ruim 60 concerten op wereldschaal, en dan ook nog in hoog tempo.

Natuurlijk kan men zich afvragen of onder dergelijke 'moordende' omstandigheden de kunst nog gedijen kan. Trekt de enorme stress die verbonden is aan de voorbereidingen, het repeteren, het reizen met al zijn ongemakken en onverwachte, meestal onplezierige situaties en het gekrakeel eromheen geen al te grote wissel op het artistieke niveau, de spirituele inbreng?
Zo bezien is Gardiners Bach Pelgrimage niet alleen in kwantitatief, maar ook in kwalitatief opzicht een wonder. Er wordt gewéldig gemusiceerd, de vonken spatten er vanaf en er is sprake van groot stijlbesef. Ook Gardiner en zijn 'crew' raken steeds beter op dreef in dit zeker niet gemakkelijke repertoire. We krijgen strak geleide uitvoeringen voorgeschoteld die toch alle kenmerken van een 'losse' pols hebben: de flexibele uitwerking van frases, de spontane interacties tussen solisten en orkest, maar ook de spirituele gloed die over deze vertolkingen ligt maken het luisterplezier compleet. Wat ook opvalt is de wakkere ensemblegeest, het spelen op de spreekwoordelijke punt van de stoel, de aandacht voor het detail.

Dat het toch niet het bij wijze van spreken laatste woord op dit gebied is geworden mag op het conto van twee van de vier solisten worden geschreven: de bijdrage van de sopraan Malin Hartelius is zwak en de tenor James Gilchrist vertoont larmoyante trekjes (dat is overigens niet de eerste keer). De altus Robin Tyson en de bas Peter Harvey daarentegen excelleren. Gardiner helpt zijn zangers soms ook niet, wanneer hij in de hitte van het moment het tempo behoorlijk opschroeft. Zo wordt er in de cantate "Jesu, der du meine Seele" wel érg 'geeilt' en wordt het duet tussen sopraan in alt 'Wir eilen mit schwachen, doch emsigen Schritten' eerder oncomfortabel dan vastberaden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Ton Koopman laat Gardiner zich soms door de muziek dusdanig meeslepen dat hij naar een te hoge versnelling overschakelt.
Maar door de bank genomen zijn het toch kleine minpunten in deze diep doorleefde, uitstekend vastgelegde vertolkingen waar de vonken er menigmaal vanaf spatten en die een belangrijke plaats innemen in het Bach-cantaterepertoire. Wie had trouwens zo'n twintig jaar geleden kunnen bevroeden dat er inmiddels zovele cd-uitgaven van de Bach-cantates voorhanden zijn? En dat het aantal integrale cycli nog steeds toeneemt?