CD-recensie

 

© Aart van der Wal, juli 2012

 

 
   
   
   
   
   

Martha Argerich & Friends
Live from the Lugano Festival 2011

Beethoven: Vioolsonate nr. 8 in G, op. 30 nr. 3

Haydn: Pianotrio nr. 27 in G, Hob. XV:27

Liszt: Concerto pathétique S 258

Mozart: Pianosonate in F, KV 497 (vierhandig)

Rachmaninov: Trio élégliaque nr. 2 in d, op. 9

Ravel: La valse (versie voor twee piano's) - Pianoconcert in G

Schumann: Fantasiestücke op. 73

Sjostakovitsj/Griguolo: Tsjerjomoesjki op. 105 (suite voor drie piano's)

Zarebski: Pianokwintet in g, op. 34

Martha Argerich, Carlo Maria Griguoli, Denis Kozhukhin, Cristina Marton, Polina Leschenko, Alessandro Stella, Sergio Tiempo, Giorgia Tomassi, Lilya Zilberstein (piano), Renaud Capuçon, Lucia Hall, Alissa Margulls en Dora Schwarzberg (viool), Lida Chen, (altviool), Gautier Capuçon, Yan Levionnois en Julian Steckel (cello), Orchestra della Svizzera Italiana o.l.v. Jacek Kaspszyk

EMI Classics 6 44701 2 • 73' + 79' + 75' • (3 cd's)

Live-opname:
juni 2011, Grand Hotel Villa Castagnola; Palazzo dei Congressi; Auditorio Stello Moro, Lugano

www.rsi.ch/argerich/welcome.cfm?lng=1


Vorig jaar was het voor de tiende keer dat het 'Progretto' ofwel het Project Martha Argerich in Lugano werd gehouden. Toen het evenement in 2002 van start ging had niemand kunnen bevroeden dat het al in vrij korte tijd zou uitgroeien tot het belangrijkste Europese kamermuziekfestival, dankzij met name de grote betrokkenheid van Martha Argerich en haar vrienden: musici die haar na aan het hart liggen en die zij in de maand juni op 'haar' podium wil hebben. De maand juni is niet toevallig gekozen: op 5 juni viert ze niet alleen haar verjaardag (ze werd dit jaar 71), maar het is bovendien een maand die doorgaans veel zonneschijn rond het meer van Lugano te bieden heeft. Het is een mooie, zij het bepaald niet goedkope omgeving om de vakantie door te brengen en als er dan ook nog schitterend muziek klinkt...

 
 
Martha Argerich in Lugano (foto A. Heitmann )

Martha Argerich, de 'grande dame' van de piano kan nogal nukkig zijn, maar als het om haar festival gaat is ze er gewoon. Niet alleen wanneer ze er moet zijn om te repeteren of te concerteren, maar ook daarbuiten. De sfeer is ongedwongen, er wordt veel gelachen, goed gegeten en gedronken, en de toegangsprijzen zijn, in tegenstelling tot die van veel andere festivals, niet te gek: afhankelijk van het type concert en de locatie bewegen de toegangsprijzen voor de eerste rang zich tussen de 60 en 80 Zwitserse francs. De voorverkoop begint op de laatste dag van april en dus is het zaak om er - zeker wat de betere plaatsen betreft - snel bij te zijn.

Het programma is nooit alledaags en dus altijd interessant. In tegenstelling tot veel andere festivals is niet alleen het muziekaanbod zeer gevarieerd, maar ook de deelnemende musici, waaronder meestal heel veel pianisten (Argerich is tenslotte een pianiste, nietwaar?), die zich in die maand zowel met solowerk als met ensemblestukken bezighouden. Vooral Argerich zal zich op dit muziekfestijn in haar element voelen: ze heeft een uitgesproken hekel aan optredens op een verder leeg podium (ze doet dat maar zelden), ze wil musici om haar heen. Welnu, in Lugano, wordt ze op haar wenken bediend. En wat voor musici!

De fraaie EMI-serie 'Martha Argerich and Friends' omvat slechts het topje van de festivalijsberg, zoals het volledige programma laat zien (klik hier voor de meest recente gegevens en vergeet u daarbij niet om de vele tijdens concerten gemaakte opnamen te beluisteren). De keus die is gedaan is echter wel representatief voor de technische kwaliteit en het expressieve karakter van de vertolkingen: de uitvoeringen op deze drie cd's bieden zoveel frisheid en bezieling dat het onmogelijk is aan de magie ervan te ontkomen. U merkt het al, het heeft geen zin om er hoogtepunten uit te lichten, maar als het dan toch moet: de fenomenale, zowel dramatische als lyrische uitvoering van Liszts Concerto pathétique voor piano vierhandig (Argerich en Zilberstein), Beethovens Vioolsonate op. 31 nr. 3 (zoveel spontaniteit en gusto, zoveel risico's ook, in deze adembenemende wisselwerking is tussen Renaud Capuçon en Argerich), Ravels La valse voor twee piano's (Argerich-Tiempo), onovertroffen in zijn 'drive', zijn spanningsbogen en zijn wrangheid, met bovendien een alles verzengend slot. Maar ook Ravels Pianoconcert in G, een 'warhorse' van Argerich, nog net zo fris en levendig als toen ze het nog maar kort op haar repetoire had. Dan zijn er twee heel bijzondere stukken te melden. Eerst de door Carlo Maria Griguoli vervaardigde Suite voor drie piano's uit muziek bij de opera Tsjerjomoesjki van Dmitri Sjostakovitsj, zo briljant gespeeld dat de vonken er bijna letterlijk vanaf vliegen (Griguoli is een van de drie pianisten). Dan het Pianokwintet op. 34 van de Poolse componist en pianist Juliusz Zarebski (1854-1885), voor wiens laat romantische werk Franz Liszt bewondering koesterde (hij orkestreerde diens Gallicische Dansen). De stukken van Zarebski worden zelden of nooit uitgevoerd, laat staan zo overtuigend als hier (Lida Chen, de dochter van Argerich, speelt de altvioolpartij).Goed gedocumenteerd en mooi opgenomen is dit een set om te hebben, punt uit.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links