CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2023
Yuja Wang - The American Project Tilson Thomas: You Come Here Often? (voor piano solo) Abrams: Pianoconcert Yuja Wang (piano), Louisville Symphony Orchestra o.l.v. Teddy Abrams |
De hoofdmoot op deze cd is het Pianoconcert van Teddy Abrams, de klarinettist, componist en dirigent die evenals Yuja Wang afstudeerde aan het fameuze Curtis Institute of Music in Philadelphia. Ze konden het tijdens hun studietijd uitstekend met elkaar vinden, musiceerden samen en verloren elkaar ook nadien niet uit het oog. Wang begon aan een glanzende concertcarrière en Abrams werd chef-dirigent van het Louisville Symphony Orchestra.
Het oorspronkelijke idee was - zo blijkt uit het cd-boekje - om samen met het orkest Gershwins Rhapsody in Blue op te nemen, aangevuld met een speciaal voor dit project te schrijven compositie van Abrams, maar werd uiteindelijk anders beslist en werd het dit kort daarvoor voltooide Pianoconcert, voorafgegaan door het door Michael Tilson Thomas (MTT) in 2016 speciaal voor Wang geschreven solostuk You Come Here Often?
Het werk van Abrams is in de typische big-bandstijl gecomponeerd, vol bravoure en allerlei jazzy, gospel en Latijns-Amerikaanse invloeden (de 'roaring twenties' komen net zo onmiskenbaar in voorbij), maar ook kleurrijk, virtuoos en met een groot gevoel voor muzikaal theater, zoals we dat ook van menige compositie van Leonard Bernstein kennen. Minder 'classy' misschien dan dat beroemde stuk van Gershwin, maar wel knap geconstrueerd en vol sfeer, met tevens als bijzonder kenmerk dat het menigmaal laveert tussen het grote podium en de intieme jazzclub.
Wang zou Wang niet zijn als ze er niet een reusachtige pianistische slalom van heeft gemaakt, waarbij ze 'en passant' bewijst dat ze ook in deze nogal aparte 'scene' volkomen thuis is, er werkelijk alles uit weet te halen, tevens de suggestie wekkend dat ze het zo maar even uit haar muzikale mouw schudt. Dit is - we kennen het van haar - ronduit formidabele pianistiek zoals die zich ook in MTT's solowerk manifesteert. Dat is aanmerkelijk lichter van toon, neemt niet meer zo'n vierenhalve minuut in beslag, en vormt zodoende een soort antidotum (géén anticlimax!) Veel om het lijf heeft het trouwens niet.
Dat Abrams zich met Wang en het orkest als een vis in het water voelt lijkt welhaast vanzelfsprekend. Hij dirigeert op grandioze wijze eigen werk (wat overigens geen vanzelfsprekendheid is: menige componist was én is daar nu juist niet goed in), met een apart compliment nog richting het orkest dat in dit veeleisende opus tot de tanden gewapend blijkt.
Twee kritiekpuntje: na 42 minuten is de muzikale koek schoon op. Dat kan tegenwoordig echt niet meer; en al helemaal niet omdat de cd ruim 80 minuten speelduur toestaat. Het cd-boekje bevat veel foto's van Wang, waartegen de toelichting wel erg mager afsteekt. Wat evenwel niet wegneemt dat Abrams Pianoconcert vooral mede dankzij het ongelooflijk muzikanteske spel van Wang menigeen letterlijk in beweging zal brengen. Zo verging het mij tenminste. From the New World!