CD-recensie
© Aarnout Coster, maart 2011
 |
Mozart:Vioolsonate nr. 17 in C, KV 296 - nr. 18 in G, KV 301 - nr. 19 in Es, KV 302 - nr. 20 in C, KV 303 - nr. 21 in e, KV 304 - nr. 22 in A, KV 305 - nr. 23 in D, KV 306 - nr. 24 in F, KV 376 - nr. 25 in F, KV 377 - nr. 26 in Bes, KV 378 - nr. 27 in G, KV 379 - nr. 28 in Es, KV 380 - nr. 30 in C, KV 403 - nr. 32 in Bes, KV 454 - nr. 33 in Es, KV 481 - nr. 34 in A, KV 526 - nr. 35 in F, KV 547
Dmitry Sitkovetsky (viool), Antonio Pappano en Konstantin Lifschitz (piano)
Hänssler LC 06047 • 69’ + 76’ + 71’ + 75’ • (4 cd’s)
Dmitry Sitkovetsky heeft vooral naam gemaakt als vertolker van twintigste-eeuwse vioolconcerten, zoals die van Penderecki, Schnittke, Pärt en anderen. Hij trad op bij de festivals van Salzburg, Luzern en Edinburgh. De laatste jaren trad hij ook op als dirigent.
Van deze modernist verschijnt nu een doos met vier cd’s waarop hij de ‘grote’ vioolsonates van Mozart uit de jaren 1778 -1787 speelt. Deze sonates behoren tot de meest geïnspireerde werken die Mozart geschreven heeft. Het gaat overigens niet om, zoals de titel van het doosje suggereert, ‘complete sonatas’; zo ontbreken de vroege sonates en de (onvoltooide) sonate KV 402.
Elke vioolstudent van het conservatorium komt met deze werken in aanraking tijdens zijn opleiding. Het Haags Conservatorium organiseerde in de jaren negentig een serie Mozart-concerten door viool- en pianoleerlingen om podiumervaring op te doen. Elke sonate werd door een ander ad-hoc duo gespeeld. Het publiek kreeg een waaier van verschillende interpretaties te horen. Zo waren er twee virtuozen met extravert spel, de dominante pianist(e) die de viool wegspeelde, een duo dat prachtig in balans was en een duo met ontroerend intiem spel. Het gebeurt zelden dat je in de concertzaal zulke vergelijkingen kan maken, waarbij blijkt dat deze onverwoestbare muziek op verschillende manieren tot klinken gebracht kan worden.
In deze productie hebben we te maken met twee duo’s: op de eerste cd (KV 305, 380, 304 en 454) horen we Sitkovetsky-Pappano en op de overige 3 cd’s het duo Sitkovetsky-Lifschitz. En...het zijn ook verschillende benaderingen, ondanks het feit dat de violist dezelfde is in beide duo’s. Daarnaast is het interessant te horen hoe een violist, gepokt en gemazeld in het moderne repertoire, Mozart ten gehore brengt.
De ‘binnenkomer’ is de tweedelige sonate KV 305, waarbij in het eerste deel de forse aanpak en het snelle tempo opvallen. Het ontbreekt niet aan ‘Schwung’ – Pappano, bekend als opera-dirigent (Wagner met gedurfde ensceneringen!) manifesteert zich als een formidabel pianist. Het tweede deel is meer afgewogen en gevoeliger gespeeld. De overige drie sonates op de eerste cd zijn beter geslaagd, behalve deel 1 van KV 304, waar door het hoge tempo de dramatische werking beperkt blijft. Het duo Sitkovetsky-Pappano speelt vaardig en virtuoos, maar het blijft de buitenkant.
Op de drie volgende cd’s speelt Sitkovetsky samen met Konstantin Lifschitz in een andere opnamestudio, waarin de viool mooier en voller klinkt dan op de eerste cd. Hier valt een grote(re) affiniteit van de musici met Mozarts muziek direct op. Goede tempokeuze, doordachte dynamiek en mooie fraseringen kenmerken deze uitvoeringen. Zelfs in KV 306 – als het ware een pianoconcert met vioolbegeleiding – is alles goed in balans. Sitkovetsky, leerling van Herman Krebbers, speelt met grote toon, levendig en expressief. Lifschitz heeft een prachtig toucher met gevoel voor de subtiliteiten in deze muziek. De spelers zijn terughoudend in het aanbrengen van versieringen, maar waar nodig maken zij een fraaie ‘Eingang’. Dit duo presenteert ons een Mozart met gevoel en diepgang.
Als gezegd, zijn de opnamen op de cd’s 2,3, en 4 mooi van klank en balans, maar helaas lieten de opnametechnici bij een aantal sonates het slotakkoord niet uitklinken, de galm van de ruimte wordt te snel weggedraaid. Op de vierde cd is er iets misgegaan met de opname van het laatste (onvoltooide) deel van KV 403. We horen wel de 20 maten die Mozart geschreven heeft, maar als ‘slotakkoord’ komt het beginakkoord (ook C-groot) van de volgende sonate op deze cd, KV 296. De opnameleider is het kennelijk ontgaan dat er twee verschillende zaken aan elkaar geplakt zijn.
Er valt veel te genieten van deze productie; het boekje geeft uitgebreide toelichtingen op de gespeelde werken en over de uitvoerenden. Opnametechnisch zijn er helaas enkele kleine tekortkomingen.