CD-recensie
© Aarnout Coster, januari 2010
 |
|
 |
Haydn: Symfonie nr. 31 in D (Hoornsignaal) - nr. 72 in D - nr. 73 in D.
Exton OVCL 00376 • 67' • (sacd)
Radio Kamer Philharmonie o.l.v. Jaap van Zweden.
Haydn: Symfonie nr. 92 in G (Oxford) - nr. 94 in G (Paukenslag) - nr. 97 in C.
Exton OVCL 00375 • 75' • (sacd)
Radio Kamer Philharmonie o.l.v. Jaap van Zweden.
De oude opname van Arturo Toscanini met het New York Philharmonic Orchestra van de symfonie nr 101 (de Klok) uit 1929 (HMV D1668/71 – op cd heruitgegeven op Naxos 8.110841) doet nog steeds ‘modern’ aan en vooral weldadig. Deze opname bleef in de catalogi tot in de 50er jaren en kan als een ‘classic’ van de fonografie beschouwd worden.
Inmiddels kennen wij een groot aantal andere opnamen van Haydn symfonieën door dirigenten als Bruno Walter, Thomas Beecham, Eduard van Beinum, Otto Klemperer en vele anderen. Deze dirigenten werkten meestal evenals Toscanini met een ‘klein orkest’ (bij Toscanini 55 musici).
In de tweede helft van de twintigste eeuw legden dirigenten als Frans Brüggen, Trevor Pinnock, en Roy Goodman ‘authentieke’ uitvoeringen op de plaat vast. Een mijlpaal werd bereikt door Antál Dorati en zijn Philharmonica Hungarica: de eerste complete opname van alle symfonieën van Haydn, in de lp-versie met uitgebreide toelichtingen van Haydn-expert H.C. Robbins Landon. Deze smaakvolle uitvoeringen waren niet specifiek ‘authentiek’ maar wel gepassioneerd en meeslepend.
Nicolaus Harnoncourt was de authentieke richting toegedaan, maar daarnaast had hij er geen probleem mee Haydn (en Mozart) met een ‘modern’ orkest als het Koninklijk Concertgebouw Orkest te dirigeren. Dat leidde in de 80er jaren tot glasheldere opnamen van een grote exactheid met felle accenten en soms eigengereide tempi.
In die tijd had Colin Davis met hetzelfde KCO de opnamen van 5 Parijse en 12 Londense symfonieën voltooid. Deze veelgeprezen opnamen hebben een mild en piëteitvol karakter. Jaap van Zweden heeft beide zo verschillende dirigenten als jong concertmeester van het KCO meegemaakt en zijn ervaringen zullen zijn Haydn-beeld mede hebben gevormd: hij werd ‘nourri dans le sérail’.
Als begin van een serie opnamen van Haydn symfonieën heeft Van Zweden met de Radio Kamer Philharmonie, waarvan hij thans chef-dirigent is, op 2 cd’s een zestal Haydn symfonieën opgenomen. Een bloemlezing van Haydns meesterschap.
Evenals Harnoncourt met het KCO werkt hij met een modern instrumentarium en streeft hij naar een zeer exact klankbeeld, hetgeen hem uitstekend gelukt is. Waar Harnoncourt hoekig en fel kan zijn, is Van Zweden echter milder, vloeiender en laat hij meer emotie toe in zijn weergave.
Kortom: weldadig van klank, vol en warm vastgelegd door het Japanse merk Exton, opnamen die blijven boeien. Toscanini zou ervan genoten hebben.