Ben Daeter : Componisten zijn ook mensen

Uitg. Aspekt, 319 blz., 2012,
ISBN 978.94.6153.067.7
Verkoopprijs € 17,95

 

 

---

Moeilijk te zeggen over wie ik hier het meest verdrietig moet zijn: de auteur of de uitgever van dit boek. Twee opengebarsten schoenen staan onder mijn werkplek vanwege tenen die zich al lezend pagina voor pagina omkrulden. Schande dat de uitgever hier geen eindredacteur opzette. Die had zijn colour marker kunnen leegstrepen. Triest dat een typograaf geen ordening wist te brengen in dit boek, waardoor het praktisch ondoorgrondelijk is. Jammerlijk dat de auteur een onbevattelijk systeem in zijn opsomming aanbracht waardoor logische lemma’s ontaarden in veelvuldige zijsprongen en zinloze herhalingen. Eigenlijk houd ik best van anekdotenboeken over componisten. “Wist je dat Sjostakovitsj voetbalscheidsrechter was en Wagner ondergoedfetisjist?” Onvermijdelijk is dat in dergelijke verzamelingen hear say, Dichtung en Wahrheit veelvuldig ver van elkaar liggen. Geeft niks en zoals de Italianen zeggen “si non e vero e ben trovato” (als het niet waar is, dan is het toch leuk gevonden). Maar deze auteur scoorde waarschijnlijk antiquarisch een paar boekjes uit binnen- en buitenland en toog in 318 pagina’s aan het verzamelen en vertalen. Dat levert bij gebrek aan schrijfvaardigheid de idiootste onbegrijpelijkheden op. En dat pagina na pagina. Erger nog: het vertoont voortdurend gebrek aan kennis van de materie. Wie ooit bij de eenvoudige bungalow op de North Wetherley Drive aan de rafelrand van Hollywood stond om de woning van Stravinsky te bekijken, krijgt in dit boek de indruk dat de gefortuneerde componist in een riant buiten in Beverley Hills woonde. De auteur is ook meer geïnteresseerd in petomanen dan in koperblazers, getuige zijn inschattingen bij wind instruments. Gioacchino Rossini die tot vervelens toe zowat op elke pagina aan de orde komt, wordt voortdurend bij zijn tweede voornaam Antonio aangeduid. Op naar de rituele boekverbranding met dit onervaren gedoe!