In de NRC van zaterdag 13 november jl.:

Met stevige bezuinigingen in aantocht én een verhoging van de btw op onder meer concert- en theaterkaartjes van 6 naar 19% zullen de orkesten wellicht nóg meer dan nu kiezen voor het 'veilige' repertoire. De uitvoering van eigentijdse muziek (ach, en waarom zouden we daar de Drei Orchesterstücke op. 6 van Alban Berg, de Turangalîla-symfonie van Messiaen daar niet toe rekenen...) wordt graag overgelaten aan de 'daarin gespecialiseerde ensembles' (zo heet het dan). Misschien chargeert Ketting een beetje, maar het kan niet worden ontkend dat het Grote Avontuur met een kaarsje te zoeken is. In Rotterdam klonk vrijdagavond in de serie 'Symfonisch Avontuur' van het RPhO Takemitsu's avontuurlijke A flock descends into the pentagonal garden, maar het vervolg was heel wat minder avontuurlijk: Rachmaninovs Eerste pianoconcert en Sjostakovitsj' Vijfde symfonie. Een kwartiertje avontuur dus, en dat is daarmee veel te veel eer voor de gekozen programmatitel. In Amsterdam gaat het met Mariss Jansons als chef-dirigent absoluut niet beter, integendeel, maar gelukkig hebben we nog steeds musici als Reinbert de Leeuw, ensembles als het Asko|Schönberg en de beide omroeporkesten die dat Grote Avontuur wèl aandurven. Het is de vraag hoeveel daarvan straks overeind blijft als de muzieksector het mes steeds dieper op de keel wordt gezet. Straks wordt de kans nog kleiner dat muziekgezelschappen die dieper willen graven dan het gietijzeren repertoire het hoofd nog boven water kunnen houden. Kaalslag en vervlakking gaan hand in hand, ze zijn onafscheidelijke partners. Zoals Bertolt Brecht het eens treffend zei: "Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral."