- Dit onderwerp bevat 1 reactie, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 4 maanden geleden door .
-
Berichten
-
-
Dag Aart,
Ik lees met interesse je bijdragen op audiogebied, hoewel er niets nieuws lijkt bij te komen. Jammer vind ik dat. Iets anders: ik heb nog een aanzienlijke lp-verzameling en soms koop ik daarvan de cd. Er zijn duidelijke verschillen tussen die lp en de cd. Niet altijd positieve verschillen: soms vind ik de lp gewoon mooier, dan weer de cd. Er is eigenlijk geen peil op te trekken, maar één ding staat wel vast: identiek zijn ze nooit. Altijd klinken ze anders. Enig idee waar dit aan kan liggen?
Vr. gr.
Raymond van den Boogaard (die je Luister-artikelen al las!) -
Goede middag, Raymond.
Dergelijke vergelijkingen heb ik uiteraard ook gemaakt, waarbij – tenminste voor mij – het grootste probleem is dat ik de bron niet voldoende ken. Lang geleden werd de opname gemaakt op een bepaalde recorder, volgens een bepaalde karakteristiek (die als zodanig keurig is aangetekend in de annalen van de desbetreffende opname). Als vóór de remastering dat klankbeeld precies teruggehaald moet worden, is daarvoor DEZELFDE machine nodig volgens DEZELFDE karakteristiek. Dat is dan een OBJECTIEF (meet)technisch gegeven. Daarmee is het beeld echter nog niet compleet: wie de band op deze wijze afluistert, beoordeelt het resultaat op basis van zijn eigen perceptie en met behulp van – naar alle waarschijnlijkheid – andere weergaveapparatuur (incl. andere luidsprekers). Degenen die de opname toentertijd hebben gemaakt genieten waarschijnlijk van hun pensioen (als ze nog in leven zijn). Maar goed, er is dus die taperecorder met de aldus ingestelde karakteristiek. Dat moet dan het vertrekpunt zijn voor de digitalisering – en moet er vanuit worden gegaan dat tijdens de analoog/digitaal-conversie het oorspronkelijke analoge signaal geheel en al intact blijft (dat kan achteraf met grote nauwkeurigheid zowel meettechnisch als gehoormatig worden gecontroleerd). Het eindproduct kent aldus een grote mate van nauwkeurigheid waarop – bij gebrek aan beter – op dichtgevaren moet worden. Onder die omstandigheden heeft een vergelijking met de lp geen zin (meer). Een lp kent aftast- en intermodulatievervorming, de snijbeitel heeft invloed gehad op het resultaat, enz. Daar komt nog bij dat de lp in principe ‘vriendelijker’ klinkt dankzij die aftastvervorming die menigeen voor ‘aangenaam’ verslijt.
Maar ik moet er iets aan toevoegen: ik heb menigmaal een vergelijking kunnen maken tussen analoge weergave, rechtstreeks vanaf de analoge taperecorder, en het ‘digitale’ resultaat. Dat viel t.o.v. de laatste weinig flatteus uit. Met andere woorden, digitaliseren is een heus vak.
Hartelijks,
Aart -
-