Discografisch perpetuum mobile


Recent verschenen Forums Lezersforum Discografisch perpetuum mobile

Weergave van 1 reactie thread
  • Auteur
    Berichten
    • #1386 Reageer
      opusklassiek
      Sleutelbeheerder

      Het is ronduit wonderlijk hoezeer de nationale en internationale tijdschriften maar achter al die musici aan blijven lopen die met niks anders komen dan repertoire dat door de jaren heen niet alleen tot op het bot is afgekloven maar in datzelfde verleden door anderen minstens even goed (maar vaak ook beter) is gedaan. Het probleem wat zich daarbij voordoet is dat in deze oeverloze zee de historie is ondergedompeld. Ik sprak menigmaal musici maar ook nog rijpe conservatoriumstudenten die potjandrie nog nooit van Guido Cantelli of Rudolf Kempe hadden gehoord. Nee, ze kochten niet vaak cd’s, maar luisterden wel op Spotify of Qobuz. Waarom komt Daniel Harding met een zoveelste Symphonie fantastique? Ik heb geen idee. Hij had misschien veel beter symfonieën van Rautavaara bij de kop kunnen nemen, maar nee hoor, lekker blijven dweilen en soppen in een kamer die we van binnen en van buiten kennen. Om de ’toegift’ (Rameau) heb ik toch besloten de cd te bespreken.
      Ik herinner me de bespreking van de Schotse en Italiaanse van Mendelssohn, onlangs op cd gezet door de Freiburgers onder leiding van Pablo Heras-Casado. Lovende recensies alom, maar wie kent nog Abbado’s fenomenale Londense opnamen voor Decca (met het LSO)? Wie weet dat nog? Het is die oeverloze zee, waarin die grootse historie compleet uit het zicht is verdwenen. Als ik recenseer probeer ik kritisch te zijn, ook wat het repertoire betreft.

      Aart van der Wal

    • #1397 Reageer
      Maarten Brandt
      Gast

      Geheel met Aart eens. En in het velengde hiervan: de symfonieorkesten spelen – dankzij funest management – een steeds kleiner repertoire met overbekende stukken. Dit terwijl er zoveel interessante orkestmuziek is, niet alleen eigentijds, maar ook in de klassieke en romantische hoek die we nauwelijks horen. Neem Engelse componisten als John McCabe en Delius bijvoorbeeld. Of Pijper, Vermeulen en Diepenbrock bij ons. De lijst is eindeloos. Maar wat gebeurt er: “Die ewige Wiederkehr des Gleichen”. Treurig, treurig. Het is dus niet verwonderlijk dat zelfs conservatoriumstudenten niets meer kennen, want ze komen met niets meer in aanraking. De praktijk brengt slechts dood tij.

Weergave van 1 reactie thread
Reageer op: Reactie #1397 in Discografisch perpetuum mobile
Je informatie:




Annuleren