- Dit onderwerp is leeg.
-
Berichten
-
-
Geachte Maarten Brandt, wat een geweldige brug hebt u geslagen, tussen de “ tijdloze” muziek van Anton Bruckner en de Franse filosoof Henri Bergson. In het boek Creatieve Evolutie gaat Bergson buitengewoon diep in, op de beleving en het “Zijn” van tijd. Berekende, beleefde of ervaren tijd. Hoewel ook Bruckners symfonieën zijn vastgelegd in maten met een zekere tijdsduur, uiteraard met uitzondering van de vermate’s, waar de onderhavige dirigent het laatste woord over mag hebben, glijd de muziek als het ware het universum in. Het lukt me met de theoretische uiteenzettingen van Bergson, nog beter te begrijpen waar de symfonische spanningsbogen heengaan, soms oplossen in “ het niets”. Om Bruckner beter te begrijpen en/of dirigeren zou men eigenlijk Bergson ter harte moeten nemen. Ik heb het geluk gehad ooit een Mahler onder Daniele Gatti te beleven. Op een gegeven moment dreigde de muziek tot stilstand te komen, als het ware om te vallen, totdat Gatti wonderwel de armbeweging weer inzette en het orkest vanuit een intens, tijdloos moment weer opstartte. Het was een magisch moment wat ik nooit meer zal vergeten. De meeste muziek bevind zich tussen de noten, aldus Mahler…….Met name Bruckner gebruikt deze niet vastgelegde tijdspanne. Met in het achterhoofd de fantastische vondst om Bergson hieraan te koppelend, wordt mijn begrip van zijn symfonieën gelukkig nog dieper. Dank hiervoor!
-